...is mijn allerlaatste ouderschapsverlof-verlofdag.
15maanden lang ben ik elke donderdag thuisgebleven om voor mijn jongste spruit te zorgen. Anderhalf jaar oud is ze ondertussen, en ik heb nu al heimwee naar haar baby-zijn. Even heb ik met het idee gespeeld om haar es een beetje te warm te wassen, zodat ze zou krimpen. Maar volgens haar handleiding kan ze daar schadelijke gevolgen van ondervinden, maar niet doen dus...
Zorgen is hier een groot woord, ze is zo ongeveer het makkelijkste kind ter wereld dus eigenlijk waren mijn donderdagen gewoon genieten. Beetje kuisen, beetje opruimen, boodschappen doen, écht geen opgave.
Na half vier was het extra genieten. Grote zus komt dan thuis van school, huiswerk maken, en dan was er dansles! Eerst dansles van grote zus. Kleine zus was altijd even enthousiast om haar Grote Voorbeeld te zien huppelen. Ergens halverwege die dansles kwam Papa. Dan kon ik van het laatste beetje dansles genieten zonder dat ik ook mijn jongste spruit in de gaten moest houden.
En om half 8 was er mijn favoriete moment van de week, mijn eigen dansles. Ik hou van dansen, al van toen ik klein was en zolang ik het kan combineren met de kinderen en het huishouden zal ik het blijven doen. Misschien kunnen we dit vertalen naar 'ik zal ervoor zorgen dat dit combineerbaar blijft', want zo ben ik wel...
Eind dit jaar werd ons 'dansjaar' afgesloten met een show.
Vorig jaar nog gewoon in het publiek om mijn oudste te bewonderen, dit jaar ook op het podium. En alhoewel er toch wat zenuwen waren (onder controle gehouden met witte wijn) was elke seconde op dat podium gewoon genieten. 15minuts of fame, of misschien hou ik stiekem ook wel van aandacht, net als mijn oudste, die geboren lijkt voor show en spotlights... Maar zijn we daarom niet soms heel erg trots op onze kinderen... ;-)
Maar mijn ouderschapsverlof dus...
Na lang beraad (vooral met mezelf en een collega/chef op het werk) heb ik besloten om verder 4/5de te werken. Geen probleem meer tegenwoordig, keuze genoeg uit allerlei formules, maar daarvoor moet je altijd 5jaar bij je huidige werkgever werken. Wat bij mij niet het geval is. Nu, op een mooie dag toch al mijn moed bijeengezocht (op zo'n dagen lijkt dat altijd thuis vergeten te zijn) en bij De Directeur verzocht om dit toch te mogen doen. Na enkele korte vergaderingen mag ik vanaf september op woensdagnamiddag en donderdagnamiddag thuisblijven om van mijn kinderen te genieten (en jaja, een beetje te werken). Fantastisch vind ik het zelf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten