Ik ben over het algemeen wel fan van dokters.
Niet dat ik daar voor mijn plezier ga zitten maar ik ga er altijd met een open-minded-die-mens-is-er-om-mij-te-helpen-mentaliteit naartoe.
Ik had het dus moeten weten, 't kan verkeren.
Al een tijdje last van af-en-toe-tandpijn. Vorige week dus een afspraak gemaakt en sedert dan had ik geen tandpijn meer. Maar allé, vanavond toch gewoon vertrokken, want ik ken dat...
Flink in de stoel gaan liggen, mond open voor diagnose. 'Ik zie niets dus ik zal een foto moeten nemen', terwijl ik nog kermde van de koude lucht die op mijn gebit gespoten werd (?), kou was al even niet mijn beste vriend...
Fotooken getrokken dus... Verdict: een zenuw onder een vulling die 'waarschijnlijk' ah ontsteken was, er was niet echt veel te zien...
40minuten met mijn mond open gelegen en het deed verdomme pijn, dat heb je, wanneer onder een weg-te-boren-vulling een zenuw zit... Ik had écht goesting om te bijten, en zelfs mijn ik-voel-de-pijn-niet-plekje in mijn hoofd hielp niet...
En niets verlossende 't'is opgelost', ik kreeg een 'volgende keer gaan we hiermee verder'...
Pffffffffffffft....
3 opmerkingen:
oh f*ck, ik moet overmorgen. Kijk er zo hard niet naar uit al ;-)
wat is dat toch met die tandartsen dat die hun werk nooit niet in 1 keer gedaan krijgen.
...en als je daar dan terugkomt zijn ze opeens -zonder dat je daar om vroeg- aan een andere tand bezig!
Grmbl!
laat je verdoven!! geen centje pijn (dus ook voor Elke de tip!)
Een reactie posten