Wat doet een mens na een (aangenaam) kerkhofbezoek (ik hou van kerkhoven in de herfst) en een etentje bij de goeie plaatselijke chinees (ja, we kunnen kiezen).
Ik zal het u zeggen, zijn kleerkast opruimen, de zomerkleren nr achter schuiven en de winterkleren naar voor halen.
Alles werd schonekes op het bed uitgestald, gekeurd, herplooid en op de juiste stapel gelegd.
Er is een stapel 'sport', er is een stapel 'alle seizoenen' en er is de 'passtapel'.
En laat dat nu een van m'n zwakke punten zijn.
Ter verduidelijking, ik koop alleen kleren die ik echt leuk vind, er ligt weinig doorsnee in m'n kast, vooral de laatste jaren focus ik me enkel en alleen op wat ik geestig vind en kan de massa me gene reet meer schelen. Laat ze maar denken, laat ze maar peinzen, het doet me niks. Als ik het leuk vind doe ik het aan.
Maar die passtapel dus. Daar liggen ook zo'n pareltjes tussen, sommige nu al van voor ons Z., die ondertussen 11 is geworden, en ergens tussen de geboorte van R. en nu ben ik wat ronder geworden, wat jammer is voor sommige pareltjes.
Met pijn in het hart liggen ze in de 'kringloopdoos', die af en toe effectief naar de kringloopwinkel gaat, omdat ik het andere mensen jeun en hoop dat de dingen waarvan ik gehouden heb iemand krijgen die ook van hen gaat houden. En vandaag passeerde ik mijn doos en moest ik me even inhouden om niet alles weer in de kast te schuiven, in een donker hoekje weliswaar, ik zie m'n heupen, ik hoef er niet altijd aan te denken.
Maar toch...
2 opmerkingen:
ik ken dat, en ofwel leg ik die kleren dan effectief in mijn kast, ofwel geef ik ze aan mijn zusje, dan ben ik gerust dat ze goed gedragen gaan worden (en het voelt minder als echt wegdoen)
het ziet ernaar uit dat je al vervangers gevonden hebt, hé ;-)
Een reactie posten