We kwamen teruggewandeld van een partijtje zwemmen-in-de-Blaarmeersen.
Hij liep daar, gewoon aan de overkant. Ik had hem gezien en dat had hij gezien.
Dat zag ik aan z'n blik en de hand door z'n blonde wapperende haar.
Waarom ik hem gezien had?
Stralend blauw hemd, openhangend, bruine bast, niet té gespierd. Grijze klassieke broek, netjes gepoetste schoenen, en een schoon smoeltje.
Njammie...Een meisje mag al es dromen, toch...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten