Ol' Blue Eyes...

Ons R. heeft een blauw oog.

Ze heeft een stoel op zichzelf getrokken, omdat ze boos was, omdat ze geen koekje kreeg, een uur na haar banaan en een half uur voor haar boterhammen...
Eigen schuld, dikke bult dus, letterlijk...

En het moment zelf was ik ook geschrokken, maar behalve de zichtbare schade onder haar oog was ze ok en klonk haar huilen maar als 'help, dit had ik niet voorzien' dan als echt pijn-gehuil.
Me niet echt druk gemaakt dus en de pijn verholpen met water en 'palf'.

Papa kreeg het verhaal als volgt te horen:
Stoeltje tout, oogje pijn, mama water, palf aan oogje, sootje zitten, Bumba kijken!

Waar dat rare gele manneke soms niet goed voor is...