Ons Z.

Ging vrijdag op dagtocht met school.
Ging zaterdag met ons naar Bobbejaanland.
Zette zondag een puike prestatie neer tijdens beide dansvoorstellingen.
Beëindigde met een puik rapport het vierde leerjaar!

Applaus!

Pink Mania

N. is de oudste van mijn zus en gaat volgend jaar naar het eerste leerjaar.

Ze wordt deze vakantie 6 en ze heeft een heleboel familie die alles zal geven wat haar lief is. Ik heb me kandidaat gesteld om wat 'schoolspullen' te kopen, gewoon omdat ik daar haar grote passie kan in verwerken... De Disney-Prinsessen, in samenwerking met hiep-hiep-hoera-Zeeman!

Binnenkort zal ons N. de trotse eigenares zijn van:
- een 42-delig koffertje-met-kleuren
- een map met Belle, Sneeuwwitje en Doornroosje op
- een alle-prinsessen-magneetbord
- een prinsessen 'where dreams begin' zwemzak
- een prinsessen-spiegel (ze heeft net een nieuwe kamer, een verdieping hoger)
- een prinsessen 'studie'kit (tja...)
- prinses-schaartjes
- prinses-gommetjes
- prinses-notebookje
- prinses-schriftjes (1 per prinses)
- hartvormige prinses-mini-hartvorm-blaadjes
- een prinsespennezak

Tadaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

Ik wil er ook even bij vermelden dat het nu lijkt alsof een groot roze monster mijn woonkamer ondergekotst heeft...

Ik zie, ik zie...

Soms heb ik nood aan vrolijkheid. Dringend nood. Vrolijkheid lost altijd de verwachtingen in,hoe je ook op haar drempel verschijnt.

Je kan er je verhaal kwijt, je krijgt er een luisterend oor, je bent er een luisterend oor. Een lach en bijna een traan, schouderophalend, alleen die traan.

Op de terugweg was er ... De Post, priorzegels, verliefde koeien, twee, tegenliggers, verbazend veel, op zo'n uur, of ik word oud, of ik ben het niet meer gewend,Bart Peeters, slimmer dan de zanger, en valser, but who cares, het zingen overstijgt de toonaard, de emotie de rede!

Een muziekske, t'is lang geleden!

Deze vind ik top!

TV

Er is nu es niks nie meer hé!

Kindermondjes

Ons R. verteld de laatste tijd de gekste dingen.

Sedert een paar weken praat ze in heuse zinnetjes en de niet vervoegde werkwoorden en soms vreemde zinsconstructies zijn voor ons gezin een bron van vreugde. Ook de inhoud en de slimme opmerkingen zijn soms hilarisch!

Deze avond waren we ah dansen op een cd van Plop. Ze kent die kabouters nog niet van tv maar wel van het kleurboek (erfenis van Z.) en de plop-muts die Z. ooit kreeg van haar doopmeter. R. deed de muts op en was Plop, ik deed de muts op en was Plop. En vriendlief was daarna ook ad beurt! Toen de muts keurig door R. opgezet was zei Vriendlief; 'ik ben nu Plop', waarop ons R. repliceerde; Nee, dat is lui...

Hihi...

R.-Evolutie IV

Vrijdag klasje wezen kijken.

In september is mijn kleine R. volgens mensen die het niet kunnen weten schoolrijp. Ze is dan 2eneenhalf geweest (hoe zijn ze er ooit opgekomen) en net geen kabouter meer.

Het klasje op zich vond ze wel ok. Er was een poppenhoek (met maxi-dozie, zoals zij het placht te zeggen) en poppen. Dat was tijdens de speeltijd. Toen de andere kleuters binnen waren kroop ze veilig in haar schulp. Ze bleef gewoon staan. 2 voetjes stevig op de grond en ze verroerde niet. Meester Davey zei dat hij dacht dat het wel zou lukken (op basis van wat..????). Ik ga er nog es hard over nadenken.

I love to dance

Volop bezig met oefenen, binnen 14 is het zover.

Ik probeer mezelf in te beelden dat ik 9 ben en dat ik niet nerveus ben want ik mijn schaamtegevoel is nog zeer beperkt maar dat lukt niet zo goed.
En hoewel ik vind dat ik mijn plaatsje op dat podium gewoon kan innemen omdat ik net als iedereen met een hobby die ook es wil etaleren en ik dus niet nerveus zou hoeven zijn bekruipt me toch een gevoel van onbehagen als ik ah oefenen ben.

Het is een groot podium en wij zijn maar met vier. U wegsteken achter de anderen kan dus niet. Enfin, ik weet dat het wel zal loslopen en ik kan alleen bidden dat ik niets vergeet of niet val of niet vroeger eindig dan de rest maar toch... ;-)

Kalender

We zitten in een overdrukke kalender periode.

April en mei waren blijkbaar maar 'trainmaanden', alles tot en met half augustus zit vol. We nemen er niets meer bij. Al de rest schiet er bij in. Mijn huishouden, mijn boeken lezen, het bloggen. Het moet ergens stoppen.

Even had ik de neiging om tegen de caféhangers te bewijzen dat we niet dood zijn, omdat we niet meer op café hangen. Maar dat gaat over, telkens ik naar mijn kalender kijk...

Late Night

Komkommertijd,ook op TV.

Vriendlief heeft Villa Vanthilt ontdekt. Ik vind het zelf ook niet slecht als aanloper naar het Nieuws...

En vanavond viel me iets op.
Ze hebben daar fantastische salontafelboeken.

Waarschijnlijk een trent van het afgelopen jaar. Boeken in zo'n grote formaten dat je ze onmogelijk in een kast kunt stoppen en ze wel moet laten liggen op je salontafel. En papierverslaafd als ik ben wil ik eigenlijk stiekem ook wel zo'n boek. En op dat moment viel m'n blik op de salontafel.

Het reclameblaadje van den Aldi, wat altijd komt op maandag. De krant van dit weekend. Wegens 'te druk dit weekend' nog maar half gelezen. Een deel reclameblaadjes van vorige week. Een briefje van school over een vakantiekamp. Een map van Vriendlief over een net gevolgde cursus. Ik denk dat u het al wel snapt...

Vrijdag II

Was er ook het ogenonderzoek.

Ik heb al een tijdje het gevoel dat ik niet meer goed zie. Ik ben behoorlijk bijziend dus goed nieuws was dat gevoel niet en het ging niet was. Druk op mijn ogen, hoofdpijn, vermoeide en geïrriteerde ogen, het hele boeltje.

Afspraak gemaakt bij de opticien. Ik heb sedert ik in O. woon nog geen nieuwe vaste oogarts en wou eerst bevestiging dat er echt iets miswas. De oogartsassistentie wierp tegen dat ik best wel eerst naar de oogarts ging omdat ik dicht bij de 'je krijgt veel terug van de ziekenas-grens' zit maar ik had geen zin in 'eerst een zoektocht'.

Het begon met de gewone testen en metingen. Het rode ballonnetje, de lettertjes, rood of groen, dat soort dingen. Toen kwamen de rare vragen. 'Word je makkelijk dronken?', 'Heb je vaak nekpijn'.
Toen kwam er de vraag of ik tijd had 'voor tests'.

Tests dus, een dik uur lang. Wat zie je het best, staan die lijnen in het verlengde, langs welke kant zweeft het balkje, wanneer blijft het stilstaan. Het was lastig en ik werd er kribbig van.

Het heet fixatie disparatie. Het is niet zo bekend in België en ik heb gewoon geluk gehad dat mijn opticien die tests kende en er actief mee bezig is. Elke oogarts had me gewoon de straat terug opgestuurd met de mededeling dat er met mijn ogen niets mis in, integendeel, ze zijn zelfs verbeterd.

FD dus, ik heb al bijgelezen. Het kan het beste uitgelegd worden als volgt:

Als je ergens naar kijkt moeten beide ogen naar hetzelfde punt kijken. Wanneer dit niet goed gebeurd, fixeer je (kijken) disparaat (niet goed). De hersenen kunnen de beelden van de beide ogen niet tot één enkel beeld versmelten waardoor het zien onduidelijk wordt. Dit kan wazig zicht of onrustig gedrag veroorzaken.

Het is dus iets wat je niet merkt zolang je het niet weet, of ze je niet helpen. Want het is simpel op te lossen met prisma's die het beeld gewoon naar het juiste punt doorloodsen, zodat mijn ogen dat niet meer moeten proberen. Een optie die gewoon kan geïntegreerd worden in mijn gewone brilleglazen. Ik ben dus in blijde verwachting van beter zicht. En een nieuwe montuur... En die vermoeide ogen en die koppijn zijn dan hopelijk verleden tijd!

Vrijdag

Was er de man met de broodkruimels.

Ik moest een boodschap doen voor Vriendlief en schrok op door een voordeur die nogal plots werd opgetrokken. Daarvoor was ik in een filosofisch gesprek verwikkeld met ons R. over de vraag of eendjes al dan niet in het water lopen of zwemmen. Ik vind het heerlijk hoe simpel de wereld is door de ogen van een 2enbijnaeenhalf-jarige.

Een man kwam door de deur met een snijplank vol met symmetrisch gesneden stukjes brood. Eendjesvoer. Hij had er serieus werk van gemaakt. Met diezelfde serieus stak hij de straat over, beklom de berm en bleef aan de waterkant staan.

En het ene eendje wat ons gespreksonderwerp was kreeg als uit het niets gezelschap van een boel soortgenoten. R. vond het fantastisch. De meneer leek er onbewogen bij te blijven, maar ik ga ervan uit dat in dit geval het uiterlijk maar schijn was...

Millennium II

Heb ik uit.

Ik vond episode I beter, maar het smaakt nog steeds naar meer, véél meer. Vrijdag verder lezen, beetje laten bezinken. Helaas geen lang weekend dan.

Dringend tijd voor de nieuwe zomerthrillers. In de zomerse Humo-selectie zit altijd wel iets wat me aanspreekt. En het is een traditioneel boek-koop-moment.

Waar ook wel iets aan gaat moeten gedaan worden hier in huis is boekenplaats. Mijn boekenkastplank puilt uit. Hopen lettertjes. En niets mag weg.

Zolder is geen optie, kelder evenmin. Het liefste wil ik een grote hoge kast, met een trap. Morantisch, zo ben ik wel, als het over lezen gaat.
Da's thee en koeken en dekentjes, of wijn en zon-met-parasol.

Dromen...

Veel kleine negertjes?

Dansles


Het eerste seizoen waren we met een (man) vrouw of 20.

Het tweede seizoen zijn we gestart met 10, dat werd heel snel 8.

Het derde seizoen waren we nog met... vijf...

Tot de leute er voor iemand een beetje afwas. Wegens tijdsgebrek...
Wat kan gebeuren, t'is niet altijd evident. En als je er tegenop ziet is er ook niets meer aan.

En nu zijn we nog met... vier...

En dat podium, da's groot zunne!...

Voor de les van morgen zijn we trouwens maar met twee... Véél plaats... ;-)