Ik moest een boodschap doen voor Vriendlief en schrok op door een voordeur die nogal plots werd opgetrokken. Daarvoor was ik in een filosofisch gesprek verwikkeld met ons R. over de vraag of eendjes al dan niet in het water lopen of zwemmen. Ik vind het heerlijk hoe simpel de wereld is door de ogen van een 2enbijnaeenhalf-jarige.
Een man kwam door de deur met een snijplank vol met symmetrisch gesneden stukjes brood. Eendjesvoer. Hij had er serieus werk van gemaakt. Met diezelfde serieus stak hij de straat over, beklom de berm en bleef aan de waterkant staan.
En het ene eendje wat ons gespreksonderwerp was kreeg als uit het niets gezelschap van een boel soortgenoten. R. vond het fantastisch. De meneer leek er onbewogen bij te blijven, maar ik ga ervan uit dat in dit geval het uiterlijk maar schijn was...
2 opmerkingen:
jullie hadden een eendjesmoment?
een duck-tale, als het ware.
Een reactie posten