Het stond gewoon in de rij met alle andere boeken.
Het was de rug van de kaft die me aantrok.
Het was het reliëf wat me de eerste bladzijden deed bekijken.
Het waren de foto's die me deden twijfelen.
Het waren de foto's die het me deden terugplaatsen.
Het was het dieprood dat me op m'n stappen deed terugkeren.
Mijn instinct volgen heeft me weer es een pareltje bezorgd.
Pg. 20 is subliem.
Het papier is perfect.
Het lettertype is prima gekozen!
Het is een waargebeurd verhaal, over een dagboek.
De waarheid is dat ik altijd al wel zo'n écht dagboek heb willen hebben, er verschillende keren aan begonnen ben maar het triviale was vroeger nooit boeiend genoeg om over te schrijven.
Dit is waarschijnlijk het dichtste wat ik ooit van een dagboek zal hebben. Tenzij dat ik ooit het Perfecte boek vind (=high maintenance...).
Maar ik heb wél altijd geschreven. Toen ik ver weg was, toen ik in de miserie zat, toen ik ah scheiden was, toen ik alleen was, toen vriendlief ziek was, en nu, deze blog. Alleen heeft deze geen sleuteltje, en is ze iets meer interactief.
Maar voorlopig heb ik nog niet het perfecte boek, en is dit wel leuk, en ik hou wel van een publiek, aard van het beestje...
Deze gaat trouwens op de aanrader lijst, wie het wil, mag het komen halen!
3 opmerkingen:
Ik hou van de manier waarop jij je boeken kiest, Nes.
(en ik wil de inkt wel eens ruiken)
mij zul je NOOIT vervelen met verhalen over boeken hoor. en anders begin je toch gewoon een tweede blog, over boeken/lezen/schrijven/etc.?
@marc: ik hou van boeken, dat scheelt
@Elsje: ik denk dat ik het op deze mix hou, anders zou of het ene of het andere verwaarloosd worden. En woelig is min of meer mijn natuur...
Een reactie posten