maandag 10 mei 2010
dinsdag 27 april 2010
Grenzen!
Psychologische dan...
Op de vooravond van mijn dertigste verjaardag mijn 'niet voor 1mei met blote benen op stap' gewoon overboord gegooid.
Sedert gisteren, in rok, zonder kousen, zaaaaaaaaaaaaalig!
Het wordt een spannend jaar!
Op de vooravond van mijn dertigste verjaardag mijn 'niet voor 1mei met blote benen op stap' gewoon overboord gegooid.
Sedert gisteren, in rok, zonder kousen, zaaaaaaaaaaaaalig!
Het wordt een spannend jaar!
dinsdag 6 april 2010
Soms hé!
Soms ga je na een werkdag een beetje nerveus de baan op.
Omdat je afhankelijk bent van de GPS om je kinderen terug te vinden.
Soms kom je na een werkdag thuis met kinderen en vind je geen eten in de frigo. Wat ambetant is, omdat je zelf niet kan koken.
Soms heb je dan de ballen om initiatief te nemen, het oudste kind naar de buren te sturen om hen de appelmoesbokaal te laten opendraaien, zet je ondertussen de patatten op en draai je het verkeerde vuur aan en moet je het vlees terug uit de pan vissen om een groter exemplaar vuil te maken...
Soms krijg je dan vriendlief ad telefoon met de melding dat hij wat later zal zijn wegens de file, maar dat dat geen probleem is, want dat de pasta die op het menu staat snel klaar zal zijn...
Soms ben je zo in de war door heel die feestdag van maandag dat het je veel te laat invalt dat de kleine R. op woensdag zwemles heeft op sportkamp. En terwijl je de badpak-en-handdoekzak bijeenzoekt en samenstelt valt het je in dat het morgen echt woensdag is, gelijk in Vriendlief-is-jarig-woensdag.
Soms moet je dan es je kinderen achterlaten omdat het véél te lang zal duren om die in de auto te zetten en haast je je naar de boekenwinkel. Waar je een tweedekeuskaartje mee moet nemen omdat alle schone weg zijn en ze subtiel laten weten dat het sluitingstijd is, door de deur toe te doen en de sleutel om te draaien...
Soms koop je dan een stukje jeugdsentiment, zomaar... Niels Holgersson ligt te wachten tot mijn volgende leesavond...
En dan wil je je aankopen betalen. En dan vind je je betaalkaart niet, en moet je alles omkeren op de toonbank, geef je je portemonnee af aan de winkelbediende, zodat zij ook es kan kijken, en vinden we dat grappig... Aangezien ik me al vrolijk staan maken had ik voor Vriendlief z'n verjaardag voor mij een boek 'gekocht' had...Gelukkig heb ik een 'back-up' en kon ik toch alles meenemen...
En dan is Vriendlief ondertussen thuis en moet je uitleggen waarom je in de boekwinkel was, waarom ik niet beter op mijn spullen let, waarom je niet geluisterd had naar zijn menu-uitleg van de vorige dag én moet je proberen zelf te verkopen dat hij eigenlijk trots op je moet zijn, je moet bewonderen om je zin voor initiatief, je ondernemendheid, je wil om uitdagingen aan te gaan, nieuwe dingen te proberen en de patatten niet te laten aanbranden!
En dan zie je dat de lichtje van het antwoordapparaat staat de knipperen. En dat de bankbediende van de ING deze ochtend om 11u een berichtje heeft ingesproken, dat ik mijn betaalkaart mag gaan afhalen, die daar bezorgd was, door de postbode...
Soms hé!!!!!!!!!!
Omdat je afhankelijk bent van de GPS om je kinderen terug te vinden.
Soms kom je na een werkdag thuis met kinderen en vind je geen eten in de frigo. Wat ambetant is, omdat je zelf niet kan koken.
Soms heb je dan de ballen om initiatief te nemen, het oudste kind naar de buren te sturen om hen de appelmoesbokaal te laten opendraaien, zet je ondertussen de patatten op en draai je het verkeerde vuur aan en moet je het vlees terug uit de pan vissen om een groter exemplaar vuil te maken...
Soms krijg je dan vriendlief ad telefoon met de melding dat hij wat later zal zijn wegens de file, maar dat dat geen probleem is, want dat de pasta die op het menu staat snel klaar zal zijn...
Soms ben je zo in de war door heel die feestdag van maandag dat het je veel te laat invalt dat de kleine R. op woensdag zwemles heeft op sportkamp. En terwijl je de badpak-en-handdoekzak bijeenzoekt en samenstelt valt het je in dat het morgen echt woensdag is, gelijk in Vriendlief-is-jarig-woensdag.
Soms moet je dan es je kinderen achterlaten omdat het véél te lang zal duren om die in de auto te zetten en haast je je naar de boekenwinkel. Waar je een tweedekeuskaartje mee moet nemen omdat alle schone weg zijn en ze subtiel laten weten dat het sluitingstijd is, door de deur toe te doen en de sleutel om te draaien...
Soms koop je dan een stukje jeugdsentiment, zomaar... Niels Holgersson ligt te wachten tot mijn volgende leesavond...
En dan wil je je aankopen betalen. En dan vind je je betaalkaart niet, en moet je alles omkeren op de toonbank, geef je je portemonnee af aan de winkelbediende, zodat zij ook es kan kijken, en vinden we dat grappig... Aangezien ik me al vrolijk staan maken had ik voor Vriendlief z'n verjaardag voor mij een boek 'gekocht' had...Gelukkig heb ik een 'back-up' en kon ik toch alles meenemen...
En dan is Vriendlief ondertussen thuis en moet je uitleggen waarom je in de boekwinkel was, waarom ik niet beter op mijn spullen let, waarom je niet geluisterd had naar zijn menu-uitleg van de vorige dag én moet je proberen zelf te verkopen dat hij eigenlijk trots op je moet zijn, je moet bewonderen om je zin voor initiatief, je ondernemendheid, je wil om uitdagingen aan te gaan, nieuwe dingen te proberen en de patatten niet te laten aanbranden!
En dan zie je dat de lichtje van het antwoordapparaat staat de knipperen. En dat de bankbediende van de ING deze ochtend om 11u een berichtje heeft ingesproken, dat ik mijn betaalkaart mag gaan afhalen, die daar bezorgd was, door de postbode...
Soms hé!!!!!!!!!!
maandag 15 maart 2010
Paren!
Jarenlang ben ik er stiekem prat op gegaan!
Het onder de knie hebben van het niet verliezen van de andere helft van het kousenpaar. Ik hoor vaak mensen klagen over het feit dat ze een hele collectie eenzame sokken hebben, die niet met elkaar gecombineerd kunnen worden weliswaar...
En nu is het zover.
Een roze-paars sokje ligt al wekenlang eenzaam in de wasmand, wordt af en toe uit compassie es meegewassen, hangt eenzaam aan het wasrek, weliswaar gesteund door andere sokken, maar die hangen allemaal zij aan zij met hun respectievelijke vriendje.
Als u ze vindt, ze is al een beetje pluizig, stuur haar alstublieft naar mij terug!
Mijn Z. zal u dankbaar zijn... Haar koude voetje ook...
Het onder de knie hebben van het niet verliezen van de andere helft van het kousenpaar. Ik hoor vaak mensen klagen over het feit dat ze een hele collectie eenzame sokken hebben, die niet met elkaar gecombineerd kunnen worden weliswaar...
En nu is het zover.
Een roze-paars sokje ligt al wekenlang eenzaam in de wasmand, wordt af en toe uit compassie es meegewassen, hangt eenzaam aan het wasrek, weliswaar gesteund door andere sokken, maar die hangen allemaal zij aan zij met hun respectievelijke vriendje.
Als u ze vindt, ze is al een beetje pluizig, stuur haar alstublieft naar mij terug!
Mijn Z. zal u dankbaar zijn... Haar koude voetje ook...
zondag 14 maart 2010
It's my party!
Zaterdagavond, uitgaansavond.
Sinds ons R. er is is dat fel verminderd. Een paar weken geleden besloten toch nog es naar een fuif te gaan. We wisten dat de muziek goed ging zijn, we wisten dat we gingen kunnen dansen (topprioriteit) en we wisten dat er veel bekend volk ging zijn. Allemaal niet onbelangrijk!
Wat ik op voorhand niet wist was dat ik razende koppijn ging hebben. Verschrikkelijk, ofwel kwam het door de warmte gecombineerd met een acuut gebrek aan frisse lucht. Enfin, het dansen is bij mij nooit geen probleem! Maar laten de jongens en meisjes van tegenwoordig niet meer dansen, maar de dansvloer inpalmen om te staan babbelen, gezellig in een kringske, sommigen met hun rugzak, met de voor mij nog steeds onbekende inhoud (hun ouders wellicht...)... Allé, sommigen waren wel ah bewegen, maar mensen, moeten jullie écht zat zijn om los te komen en effectief te dansen!?!?
Mijn babysit was daar trouwens ook, en ze had me in de mot, ik voelde me precies zelf terug een kind.
Nu, ik heb me geamuseerd daar niet van, maar ik had af en toe wel het gevoel dat ik 'oud' was, ofwel lag het aan mij...
Sinds ons R. er is is dat fel verminderd. Een paar weken geleden besloten toch nog es naar een fuif te gaan. We wisten dat de muziek goed ging zijn, we wisten dat we gingen kunnen dansen (topprioriteit) en we wisten dat er veel bekend volk ging zijn. Allemaal niet onbelangrijk!
Wat ik op voorhand niet wist was dat ik razende koppijn ging hebben. Verschrikkelijk, ofwel kwam het door de warmte gecombineerd met een acuut gebrek aan frisse lucht. Enfin, het dansen is bij mij nooit geen probleem! Maar laten de jongens en meisjes van tegenwoordig niet meer dansen, maar de dansvloer inpalmen om te staan babbelen, gezellig in een kringske, sommigen met hun rugzak, met de voor mij nog steeds onbekende inhoud (hun ouders wellicht...)... Allé, sommigen waren wel ah bewegen, maar mensen, moeten jullie écht zat zijn om los te komen en effectief te dansen!?!?
Mijn babysit was daar trouwens ook, en ze had me in de mot, ik voelde me precies zelf terug een kind.
Nu, ik heb me geamuseerd daar niet van, maar ik had af en toe wel het gevoel dat ik 'oud' was, ofwel lag het aan mij...
woensdag 10 maart 2010
the postman always rings twice
Post... behalve rekeningen, aanmaningsbrieven van bibliotheken en reclame krijg ik zelden nog leuke dingen in de bus.
Behalve rond mijn verjaardag dan, dan zijn er kaartjes! Of de occasionele postkaart-uit-een-ver-of-minder-ver-land, die ik koester, maar toch...
Vanavond was het echter hoogmis...
Er was een brief van
Cote d'Or...
Mijn eerste taakje als officieel geregistreerde proefster! Een tip voor wie houdt van chocolade...
Een tijdje geleden surfte ik toevallig, op zoek naar olifanten, op de site van cote d'or en zag daar dat je via internet kan registeren als proever, dan krijg je chocolade om 'voor' te proeven en kan je 'cacaobonen' verzamelen om dingen te winnen (je weet maar nooit...).
Ik kreeg een reep met citroen en gembersmaak. Geen eet-chocolade maar zo'n stukje wacht-ik-geniet-chocolade... Héél tof!
Er was een brief van
JBC
Niet de favoriete winkel voor mezelf maar fantastisch voor de kinderen. Per 20euro die je betaald krijg je een punt. Ik ben al vijf jaar klant hier in O. en ondertussen had ik 100punten verzameld. Die punten kun je ruilen tegen een bon. Een bon die je mag gebruiken, zomaar, zonder dat je voor een bepaald bedrag moet kopen en een procent krijgt of zo. Nee, gewoon een geldbedrag. Voor die 100punten kreeg ik een bon voor 37 euro... Mooi meegenomen toch. Een van mijn dames zal er ongetwijfeld wel bij varen, of wie weet, zelfs gewoon ik!!
En ik weet dat ik daarvoor eerst 100x 20Euro heb uitgegeven but who cares! Ik krijg nu toch een extra'tje van 37euro en anders had ik niets!
Er was een brief van
Het Nieuwsblad
Ik win zelden iets maar een tijdje geleden kreeg ik een soort reclame van het Nieuwsblad. Wij hebben enkel een krant tijdens het weekend omdat er tijdens de week te weinig tijd is maar ik mis dat ergens wel, omdat dat thuis, bij mama en papa, wél het geval was. Nu, ik ben een alleslezen dus eender welke krant is goed. Je moest krassen en bij drie lachende gezichtjes won je een maand een gratis krant, zonder nog een schiftingsvraag of zo. Awel, ik had drie lachende gezichtjes, stuurde de kaart gewoon terug op en kreeg een brief om te melden dat vanaf 22/3 tot 21/4 elke dag een krant thuisbezorgd krijg... Geestig toch!
En ik weet dat ik gestalkt zal worden achteraf, en achternagezeten door hun abonnementendienst maar ik ga die maand eerst gewoon genieten!!!!
Behalve rond mijn verjaardag dan, dan zijn er kaartjes! Of de occasionele postkaart-uit-een-ver-of-minder-ver-land, die ik koester, maar toch...
Vanavond was het echter hoogmis...
Er was een brief van
Cote d'Or...
Mijn eerste taakje als officieel geregistreerde proefster! Een tip voor wie houdt van chocolade...
Een tijdje geleden surfte ik toevallig, op zoek naar olifanten, op de site van cote d'or en zag daar dat je via internet kan registeren als proever, dan krijg je chocolade om 'voor' te proeven en kan je 'cacaobonen' verzamelen om dingen te winnen (je weet maar nooit...).
Ik kreeg een reep met citroen en gembersmaak. Geen eet-chocolade maar zo'n stukje wacht-ik-geniet-chocolade... Héél tof!
Er was een brief van
JBC
Niet de favoriete winkel voor mezelf maar fantastisch voor de kinderen. Per 20euro die je betaald krijg je een punt. Ik ben al vijf jaar klant hier in O. en ondertussen had ik 100punten verzameld. Die punten kun je ruilen tegen een bon. Een bon die je mag gebruiken, zomaar, zonder dat je voor een bepaald bedrag moet kopen en een procent krijgt of zo. Nee, gewoon een geldbedrag. Voor die 100punten kreeg ik een bon voor 37 euro... Mooi meegenomen toch. Een van mijn dames zal er ongetwijfeld wel bij varen, of wie weet, zelfs gewoon ik!!
En ik weet dat ik daarvoor eerst 100x 20Euro heb uitgegeven but who cares! Ik krijg nu toch een extra'tje van 37euro en anders had ik niets!
Er was een brief van
Het Nieuwsblad
Ik win zelden iets maar een tijdje geleden kreeg ik een soort reclame van het Nieuwsblad. Wij hebben enkel een krant tijdens het weekend omdat er tijdens de week te weinig tijd is maar ik mis dat ergens wel, omdat dat thuis, bij mama en papa, wél het geval was. Nu, ik ben een alleslezen dus eender welke krant is goed. Je moest krassen en bij drie lachende gezichtjes won je een maand een gratis krant, zonder nog een schiftingsvraag of zo. Awel, ik had drie lachende gezichtjes, stuurde de kaart gewoon terug op en kreeg een brief om te melden dat vanaf 22/3 tot 21/4 elke dag een krant thuisbezorgd krijg... Geestig toch!
En ik weet dat ik gestalkt zal worden achteraf, en achternagezeten door hun abonnementendienst maar ik ga die maand eerst gewoon genieten!!!!
dinsdag 2 maart 2010
Ondertussen...
... werd een nagelbed vermoord (nog eens...)...
... viel ons R. een gat in haar kin en blijkt ze allergisch aan die plakkertjes die ze plakken ipv de boel toe te naaien...
...is ons Z. een superopstel ah maken over volleybal...
...is Vriendlief voor het eerst gaan fitnessen,heeft hij een abonnement van 500Euro gescoord en kan hij zien dat hij een jaar lang 3keer per week in het zweet werkt...
...heb ik 4 fantastisch boeken gevonden in de bib...
...ben ik facebook een beetje beu...
...schijnen 'op en neer' de sleutelwoorden te zijn in de dansles...
...mag ik in excellent gezelschap gaan toneel...
...ga ik zaterdag naar de kinderzegening, lang geleden dat ik nog es echt naar de kerk wilde...
We blijven bezig! Maar hier nu even niet!
... viel ons R. een gat in haar kin en blijkt ze allergisch aan die plakkertjes die ze plakken ipv de boel toe te naaien...
...is ons Z. een superopstel ah maken over volleybal...
...is Vriendlief voor het eerst gaan fitnessen,heeft hij een abonnement van 500Euro gescoord en kan hij zien dat hij een jaar lang 3keer per week in het zweet werkt...
...heb ik 4 fantastisch boeken gevonden in de bib...
...ben ik facebook een beetje beu...
...schijnen 'op en neer' de sleutelwoorden te zijn in de dansles...
...mag ik in excellent gezelschap gaan toneel...
...ga ik zaterdag naar de kinderzegening, lang geleden dat ik nog es echt naar de kerk wilde...
We blijven bezig! Maar hier nu even niet!
Abonneren op:
Posts (Atom)