Zaterdagavond, uitgaansavond.
Sinds ons R. er is is dat fel verminderd. Een paar weken geleden besloten toch nog es naar een fuif te gaan. We wisten dat de muziek goed ging zijn, we wisten dat we gingen kunnen dansen (topprioriteit) en we wisten dat er veel bekend volk ging zijn. Allemaal niet onbelangrijk!
Wat ik op voorhand niet wist was dat ik razende koppijn ging hebben. Verschrikkelijk, ofwel kwam het door de warmte gecombineerd met een acuut gebrek aan frisse lucht. Enfin, het dansen is bij mij nooit geen probleem! Maar laten de jongens en meisjes van tegenwoordig niet meer dansen, maar de dansvloer inpalmen om te staan babbelen, gezellig in een kringske, sommigen met hun rugzak, met de voor mij nog steeds onbekende inhoud (hun ouders wellicht...)... Allé, sommigen waren wel ah bewegen, maar mensen, moeten jullie écht zat zijn om los te komen en effectief te dansen!?!?
Mijn babysit was daar trouwens ook, en ze had me in de mot, ik voelde me precies zelf terug een kind.
Nu, ik heb me geamuseerd daar niet van, maar ik had af en toe wel het gevoel dat ik 'oud' was, ofwel lag het aan mij...
2 opmerkingen:
ik had exact hetzelfde: kunnen die gastjes nog wel dansen (jaas dus: op gruwelijke muziek toen jij al weg was) en waarom staan ze op de dansvloer te babbelen?
En qua oud voelen: jij ben er nog 10 jonger dus je kan gaan denken hoe ik mij voelde ;-)
PS:Hey!
Na een rondje blog-zappen ben ik hier op de jouwe terecht gekomen. Heel rake observatie van die jongeren op fuiven en ook heel grappig geschreven (zoals de rest van de blog)!
Je moet maar denken als je dat jong grut bezig ziet: Oldies rule! :o)
Gr, Elke
Ps: ik ken jou niet en jij kent mij niet, maar ik ben absoluut geen creepy blog-stalker ;o)
Een reactie posten