Ze zitten erin. Onze nieuwe ramen en onze nieuwe voordeur.
Maandagavond probeerde ik mijn loopmaatje/vriendin/collega buiten te laten na onze maandag-zweet-sessie en kreeg ik de voordeur niet open.
Want ik had niet de juiste sleutel vast.
En dat had ik niet door.
Achteraf wel, wat mij voor een nieuw probleem gesteld heeft, ik heb er namelijk geen flauw idee van waarvoor die andere sleutel dient...
Maar ik ben content. Vandaag zijn ze de bekisting komen doen, wat betekend dat het hier niet meer zo tocht. Morgen hebben we ook terug rolluiken. Dan kan ons R. terug naar haar eigen kamer. Momenteel slaapt ze bij grote Z.-us in de kamer. Wat wel een schattig zicht is, wanneer je es binnengaat om te kijken. Dat babybedje aan het voeteinde van Z's grote-meisjes-bed.
'k Ga wel content zijn als het allemaal achter de rug is, het stof en de rommel. Ik ben niet zo'n verbouwmens. Toch niet in deze omstandigheden. Als ook het gewone leven gewoon moet doorgaan...
3 opmerkingen:
pesten NA het werk, tis eens iets anders :-)
Oei, ik ga je huis niet meer herkennen nu!
mogen er nu theoriën verzonnen worden over de tweede sleutel? (alstublieft?)
Een reactie posten