Iets meer dan 5 jaar geleden werd onze afdeling ineens overspoeld door IT-mensen die aanpassingen aan onze pc's kwamen doen. En daar zag ik hem voor het eerst.
'Love at first sight' hoor ik u denken?
Doordat we in een groot bedrijf werkten en elk op een andere afdeling duurde het even voor ik wist wie hij was en duurde het 6maand eer ik nog es contact met hem had...
Mijn chef was niet op haar bureau en ik nam plichtsgetrouw haar telefoon over. Hij was het...
Op mijn vraag of hij zou terugbellen of of hij wou dat ik hem een beetje entertainde koos hij voor optie 2...
Na een fijn telefoongesprek waarin ik subtiel vroeg naar zijn burgerlijke staat, woongelegenheid en hobbies mijn stoute schoenen aangetrokken en hem een mail gestuurd.
Ik weet niet meer precies wat erin stond maar het kwam erop neer dat dat als hij het gesprek es wou verderzetten zonder telefoon ertussen hij maar es iets moest laten weten.
Geheel vrijblijvend...
Twintig minuten later stond hij ineens aan ons bureau. Maar in plaats van bij mijn collega te staan; die hij toch wou spreken; stond hij aan mijn kant. Zijn best ah doen om mij te betrekken in het gesprek en vertrokken na me een plagende tik op het hoofd te hebben gegeven met zijn papieren.
Nog geen kwartier later kreeg ik een mailtje terug, dat hij dat wel zag zitten, blijkbaar was ik door de 'keuring' geraakt... ;-)
Afgesproken om datzelfde weekend naar de cinema te gaan...
Nog vlug outfit-geshopt en ik zag het wel zitten.
Mijn grootste uitdaging moest wel nog komen. Vriendlief is namelijk niet de natuurlijke vader van Z, zij was toen bijna 4 en wij waren een twee-eenheid.
Ik wou m'n kans niet verpesten door zoiets direct op mail te zetten maar ik vond toch ook niet dat ik het langer mocht verzwijgen dan nodig. Het was dan ook geen mededeling in de trant van 'ik heb 6tenen aan mijn linkervoet'...
Naast een kinderfilm-affiche postgevat, hem gewezen op de uitgang aan zowel z'n recht-en zijn linkerkant en dan maar mijn 'nieuws' verteld.
Gelukkig zag hij dat wel zitten, we waren dan ook geen 16meer...
Mooie fim gezien, ik kan me helaas niet meer herinneren welke en daarna nog iets gaan drinken.
Tegen het einde van de avond was het min of meer al koekenbak en da's in't kort dus hte relaas van ons 'nu'.
Schoon hé...
donderdag 27 november 2008
Jubilee
Ik had het al uitgebreid over het 40-jaar getrouwd zijn van mijn ouders.
Eigenlijk hadden ook Vriendlief en ik dit jaar een bijzonder jaar.
5jaar samen! Ergens in juni, het einde van juni, geen preciezere datum gekend. Dat hebben we ons trouwens pas later gerealiseerd...
In 5 jaar is er veel gebeurd.
We waren eerst gewoon 'samen'... Daarna gingen we samen een huis huren, dat duurde ook een jaar. Daarna hebben we samen een huis gekocht. En toen we daar ongeveer anderhalf jaar woonden kwam onze R. Die word binnenkort trouwens 2 (weer feest).
En het volgende postje is het relaas van het prille begin...
Eigenlijk hadden ook Vriendlief en ik dit jaar een bijzonder jaar.
5jaar samen! Ergens in juni, het einde van juni, geen preciezere datum gekend. Dat hebben we ons trouwens pas later gerealiseerd...
In 5 jaar is er veel gebeurd.
We waren eerst gewoon 'samen'... Daarna gingen we samen een huis huren, dat duurde ook een jaar. Daarna hebben we samen een huis gekocht. En toen we daar ongeveer anderhalf jaar woonden kwam onze R. Die word binnenkort trouwens 2 (weer feest).
En het volgende postje is het relaas van het prille begin...
Kon je me maar zien!
Is een van de 'bib-geleende' boeken van het moment.
Ik had het meegenomen als 'reserve' en door al het voetbal deze week effectief beginnen lezen.
Ik nam het mee omdat het zo'n vrolijke kaft had, en omdat je met de titel echt alle kanten uitkon.
Wat ik niet gedacht had was dat het echt over een 'onzichtbare vriend'zou gaan, zo-een die al onzer kinderen wel in of andere vorm hebben.
Een prachtig-tot-tranen-toe-boek! AANRADER!
Ik had het meegenomen als 'reserve' en door al het voetbal deze week effectief beginnen lezen.
Ik nam het mee omdat het zo'n vrolijke kaft had, en omdat je met de titel echt alle kanten uitkon.
Wat ik niet gedacht had was dat het echt over een 'onzichtbare vriend'zou gaan, zo-een die al onzer kinderen wel in of andere vorm hebben.
Een prachtig-tot-tranen-toe-boek! AANRADER!
maandag 24 november 2008
Ik hou van..
Sinterklaas
Eerlijk waar, elke jaar opnieuw vind ik het jammer dat ik niet meer 'klein' ben, niet meer de trap kan aflopen en chocolade, mandarijntjes, speelgoed, klaaskoeken en pick-nicken vinden zonder me veel vragen te stellen over waar ze vandaan komen maar gelukkig te zijn omdat Sinterklaas 'geweest is'...
Het is voor mij het enige feest wat nooit verpest werd door... en ik waak dat het blijft zoals ik het altijd beleefd heb. Overvloedig, warm, leuk, spannend en gezellig...
Elk jaar opnieuw probeer ik het beeld uit mijn hoofd op mijn eigen tafel uit te stallen voor mijn twee meiden. Z. was een dankbaar kind, ze ging ademloos mee in het hele verhaal. En vreemd genoeg, doet ze dat nu ook nog steeds.
Dit weekend liet ik haar haar 'schoen zetten', dat mag, want de Sint komt bijna, en dat deed ze, met verve, zonder vragen te stellen, met wortel en vraag naar suikerklontjes.
Met haar 9zomers lijkt ze ervan te genieten haar bijna-23maand kleine zus kennis te laten maken met de Sint, en tegelijk kan zij lekker meeprofiteren, ik neem het haar niet kwalijk, ik deed net hetzelfde met mijn kleine broertje, toen ik eigenlijk al wist waar de Sint en zijn cadeautjes écht vandaan kwamen...
Ze was dankbaar voor de chocolade, de mandarijntjes en de chocolade munten. Kleine zus was nog niet onder de indruk maar hielp wel dapper alles verzamelen. Ze is echt nog te klein om het te snappen maar de Sint heeft dit jaar toch al een leuk cadeautje voor haar gekocht.
En ik geniet nog steeds mee, van het sint-zijn en van de chocolade...
Eerlijk waar, elke jaar opnieuw vind ik het jammer dat ik niet meer 'klein' ben, niet meer de trap kan aflopen en chocolade, mandarijntjes, speelgoed, klaaskoeken en pick-nicken vinden zonder me veel vragen te stellen over waar ze vandaan komen maar gelukkig te zijn omdat Sinterklaas 'geweest is'...
Het is voor mij het enige feest wat nooit verpest werd door... en ik waak dat het blijft zoals ik het altijd beleefd heb. Overvloedig, warm, leuk, spannend en gezellig...
Elk jaar opnieuw probeer ik het beeld uit mijn hoofd op mijn eigen tafel uit te stallen voor mijn twee meiden. Z. was een dankbaar kind, ze ging ademloos mee in het hele verhaal. En vreemd genoeg, doet ze dat nu ook nog steeds.
Dit weekend liet ik haar haar 'schoen zetten', dat mag, want de Sint komt bijna, en dat deed ze, met verve, zonder vragen te stellen, met wortel en vraag naar suikerklontjes.
Met haar 9zomers lijkt ze ervan te genieten haar bijna-23maand kleine zus kennis te laten maken met de Sint, en tegelijk kan zij lekker meeprofiteren, ik neem het haar niet kwalijk, ik deed net hetzelfde met mijn kleine broertje, toen ik eigenlijk al wist waar de Sint en zijn cadeautjes écht vandaan kwamen...
Ze was dankbaar voor de chocolade, de mandarijntjes en de chocolade munten. Kleine zus was nog niet onder de indruk maar hielp wel dapper alles verzamelen. Ze is echt nog te klein om het te snappen maar de Sint heeft dit jaar toch al een leuk cadeautje voor haar gekocht.
En ik geniet nog steeds mee, van het sint-zijn en van de chocolade...
Sun, snow and...
Swimming pools...
Afgelopen week, was het Vlaamse Zwemweek.
Persoonlijk kunt u mij geen plezier doen met een zwem-uitje. Oké, ik hou net als iedereen van aan een zwembad liggen op vakantie maar het weinige ploeteren tussen het lezen door kan je toch bezwaarlijk 'zwemmen' noemen.
Hmhm, ik heb het over de gewone zwembaden, waar het bij het binnenkomen te warm is, je je schoenen onbewaakt én op eigen risico moet achterlaten VOOR de LIJN, de uitkleedhokjes te klein zijn, het water te nat, de douches achteraf te koud, de aankleedhokjes te klein zijn en het bij het buitenkomen te koud is, u kent ze wel...
In het zwembad waar wij soms gaan is er op het einde van die zwemweek, zwemmarathon. U kent het ook, 20minuten als gek en om het meest baantjes trekken met een groepje van 10. Dochterlief was er natuurlijk in geslaagd om bij die gelukkige 10te zijn, gekozen uit 150potentiële zwemmers bij haar op de speelplaats, haar school deed namelijk ook met een groepje mee...
En eigenlijk, realiseer ik me nu, moet ik het fijn vinden dat ze wil sporten,in team, en zich wil inzetten, voor een groep.
Dus ga ik de klachten over de natte water en het lange wachten niet spuien...
Ze heeft dat weer goed gedaan!
Afgelopen week, was het Vlaamse Zwemweek.
Persoonlijk kunt u mij geen plezier doen met een zwem-uitje. Oké, ik hou net als iedereen van aan een zwembad liggen op vakantie maar het weinige ploeteren tussen het lezen door kan je toch bezwaarlijk 'zwemmen' noemen.
Hmhm, ik heb het over de gewone zwembaden, waar het bij het binnenkomen te warm is, je je schoenen onbewaakt én op eigen risico moet achterlaten VOOR de LIJN, de uitkleedhokjes te klein zijn, het water te nat, de douches achteraf te koud, de aankleedhokjes te klein zijn en het bij het buitenkomen te koud is, u kent ze wel...
In het zwembad waar wij soms gaan is er op het einde van die zwemweek, zwemmarathon. U kent het ook, 20minuten als gek en om het meest baantjes trekken met een groepje van 10. Dochterlief was er natuurlijk in geslaagd om bij die gelukkige 10te zijn, gekozen uit 150potentiële zwemmers bij haar op de speelplaats, haar school deed namelijk ook met een groepje mee...
En eigenlijk, realiseer ik me nu, moet ik het fijn vinden dat ze wil sporten,in team, en zich wil inzetten, voor een groep.
Dus ga ik de klachten over de natte water en het lange wachten niet spuien...
Ze heeft dat weer goed gedaan!
dinsdag 18 november 2008
40 jaar geleden...
Op 16 november van 1968, zijn mijn ouders getrouwd.
En dat zijn ze nog steeds, en ze vonden dat dat gevierd mocht worden...in Salons Orchidee te Ruien, om 11:30stipt.
Onze aanwezigheid werd natuurlijk bevestigd. En waar konden wij onze ouders een plezier mee doen.
Ik ben 'de middelste van drie', gelijk ze bij ons zeggen. Ik heb een 3jaar oudere zus en een 6jaar jongere broer. Ik zie hen niet zo vaak, omdat ik wat verder ben gaan wonen maar, ik zie ze graag. Ondanks de fundamentele mening- en karakterverschillen, wat waarschijnlijk grotendeels ligt aan mijn overschot aan meningen en karakter... Zelfkennis...
We besloten onze ouders een bon cadeau te doen van het vakantiedomein-aan-zee waar we altijd heengingen toen we 'klein' waren.
En mijn zus, wou foto's,niet zomaar foto's natuurlijk, maar foto's van ons.
Eerst vonden we het te vroeg om al een afspraak bij een fotograaf vast te leggen maar opeens moesten we een datum vinden die voldeed aan al onze wensen.
Zowel broer als zus werken op zaterdag. Zowel mijn zus als ik hebben een kindje wat in de namiddag nog slaapt, dus na heel wat over en weer gebel met elkaar en de fotograag hadden we een afspraak voor 'de zaterdag, een week voor het feest'.
We moesten dus gelijk kaders kiezen de fotograaf zou de mooiste foto eruit halen. Dat vond ik niet zo'n probleem aangezien die mens er wel meer van kent dan wij allemaal samen.
Wij op die bewuste dag allemaal daarheen. 3 koppels en 4kindjes, tussen 38 en 1... Bonte bende en krijg die maar es allemaal tegelijk met ogen open en tandpastaglimlach op de foto...
Daarna eentje van 'de drie' tesamen en natuurlijk een portret van de kleinste kindjes, die het poseren onderhand al wel gehad hadden en niets liever wilden dan weg weg weg.
Het volledige relaas van het feest ga ik u besparen maar het was een fijn weerzien met ooms en tantes, oude en nieuwere vrienden en kennissen van mijn ouders en zelfs een ex-schoolgenootje van mijn Z.
Het eten was lekker én overvloedig,net als de wijn, het lachen en het babbelen. We hebben gedanst en gedronken en iedereen heeft zich prima geamuseerd.
Pa en ma waren tevreden met het gekregen reisje, en met de foto's natuurlijk, die behalve voor Vriendlief (die ze had opgehaald) ook voor ons een fijne verrassing waren.
In elk geval ma en pa, als jullie ooit met een pc (willen) leren werken...
Bij deze, nog es gefeliciteerd én bedankt!!
En dat zijn ze nog steeds, en ze vonden dat dat gevierd mocht worden...in Salons Orchidee te Ruien, om 11:30stipt.
Onze aanwezigheid werd natuurlijk bevestigd. En waar konden wij onze ouders een plezier mee doen.
Ik ben 'de middelste van drie', gelijk ze bij ons zeggen. Ik heb een 3jaar oudere zus en een 6jaar jongere broer. Ik zie hen niet zo vaak, omdat ik wat verder ben gaan wonen maar, ik zie ze graag. Ondanks de fundamentele mening- en karakterverschillen, wat waarschijnlijk grotendeels ligt aan mijn overschot aan meningen en karakter... Zelfkennis...
We besloten onze ouders een bon cadeau te doen van het vakantiedomein-aan-zee waar we altijd heengingen toen we 'klein' waren.
En mijn zus, wou foto's,niet zomaar foto's natuurlijk, maar foto's van ons.
Eerst vonden we het te vroeg om al een afspraak bij een fotograaf vast te leggen maar opeens moesten we een datum vinden die voldeed aan al onze wensen.
Zowel broer als zus werken op zaterdag. Zowel mijn zus als ik hebben een kindje wat in de namiddag nog slaapt, dus na heel wat over en weer gebel met elkaar en de fotograag hadden we een afspraak voor 'de zaterdag, een week voor het feest'.
We moesten dus gelijk kaders kiezen de fotograaf zou de mooiste foto eruit halen. Dat vond ik niet zo'n probleem aangezien die mens er wel meer van kent dan wij allemaal samen.
Wij op die bewuste dag allemaal daarheen. 3 koppels en 4kindjes, tussen 38 en 1... Bonte bende en krijg die maar es allemaal tegelijk met ogen open en tandpastaglimlach op de foto...
Daarna eentje van 'de drie' tesamen en natuurlijk een portret van de kleinste kindjes, die het poseren onderhand al wel gehad hadden en niets liever wilden dan weg weg weg.
Het volledige relaas van het feest ga ik u besparen maar het was een fijn weerzien met ooms en tantes, oude en nieuwere vrienden en kennissen van mijn ouders en zelfs een ex-schoolgenootje van mijn Z.
Het eten was lekker én overvloedig,net als de wijn, het lachen en het babbelen. We hebben gedanst en gedronken en iedereen heeft zich prima geamuseerd.
Pa en ma waren tevreden met het gekregen reisje, en met de foto's natuurlijk, die behalve voor Vriendlief (die ze had opgehaald) ook voor ons een fijne verrassing waren.
In elk geval ma en pa, als jullie ooit met een pc (willen) leren werken...
Bij deze, nog es gefeliciteerd én bedankt!!
Lettertjes...
11oktober, bibliotheekverwen-allen-daarheen-dag.
Ikke ook dus...
Misschien ligt het ook ah seizoen.
Maar ik ben weer beginnen lezen. Wat in mijn geval wil zeggen dat ik weinig anders doe dan dat, als ik de kans heb. Dat hebben jullie misschien gemerkt aan de opvolging (of net niet) van mijn blogpostjes.
Momenteel een voorliefde voor 'boeken voor vrouwen', niet te verwarren met chicklit, wat ik persoonlijk meer onder de 'boeken over vrouwen' vind vallen.
Waar het ene het best vertaald kan worden naar een film-met-verplicht-hou uw zakdoek bij de hand-label is het andere alle variaties op Bridget Jones... van wie ik ben gaan houden, allé, van de film dan toch...
Misschien begon het tijdens 'De Franse tuinman', maar ergens ben ik gevallen voor romantische boeken, verhaalboeken over families, al dan niet scheefgeschotennietzocorrecte families...
De komende weken op het menu:
Love door Mark Johnson
Kon je me maar zien door Cecelia Ahern
en
Ware liefde door Lynn Austin
Dit weekend ging ik voor 'Bitch on top', wat ik wel een fijne titel vond, met hopen lagen.
Een variatie op 'The devils wears Prada', deze had als ondertitel De duivel leest nada...
Het gaat over een meisje dat boeken redigeert, en gaat werken bij een duivelse uitgeefster, die haar bedelft met verwijten en werk, tot op haar trouwdag toe, die...
En als jullie de rest willen weten vinden jullie deze onder de 'C' van Bridie Clark. Het is geen hoogvlieger, maar wel een leuk zondagnamiddagboek...
Lezen maar...
Ikke ook dus...
Misschien ligt het ook ah seizoen.
Maar ik ben weer beginnen lezen. Wat in mijn geval wil zeggen dat ik weinig anders doe dan dat, als ik de kans heb. Dat hebben jullie misschien gemerkt aan de opvolging (of net niet) van mijn blogpostjes.
Momenteel een voorliefde voor 'boeken voor vrouwen', niet te verwarren met chicklit, wat ik persoonlijk meer onder de 'boeken over vrouwen' vind vallen.
Waar het ene het best vertaald kan worden naar een film-met-verplicht-hou uw zakdoek bij de hand-label is het andere alle variaties op Bridget Jones... van wie ik ben gaan houden, allé, van de film dan toch...
Misschien begon het tijdens 'De Franse tuinman', maar ergens ben ik gevallen voor romantische boeken, verhaalboeken over families, al dan niet scheefgeschotennietzocorrecte families...
De komende weken op het menu:
Love door Mark Johnson
Kon je me maar zien door Cecelia Ahern
en
Ware liefde door Lynn Austin
Dit weekend ging ik voor 'Bitch on top', wat ik wel een fijne titel vond, met hopen lagen.
Een variatie op 'The devils wears Prada', deze had als ondertitel De duivel leest nada...
Het gaat over een meisje dat boeken redigeert, en gaat werken bij een duivelse uitgeefster, die haar bedelft met verwijten en werk, tot op haar trouwdag toe, die...
En als jullie de rest willen weten vinden jullie deze onder de 'C' van Bridie Clark. Het is geen hoogvlieger, maar wel een leuk zondagnamiddagboek...
Lezen maar...
Miss-toestanden
Zij is 9 en een écht meisje. En dan bedoel ik niet het barbiepoppenspelende-soort. Dat is ze nét nooit geweest.
Nee hoor, ze was twee-en-een-half toen ze in een pashokje weigerde om een door mij uitgekozen broek aan te trekken wegens 'niet mooi'. Ze hield van roze, ondertussen is dat paars, van schmink en haarbandjes. En bovenal houd ze van ACCESSOIRES...
In mijn tijd krgen we al een een oude sakosj van ons ma om mee te spelen. Tegenwoordig zien ze het nét iets groter...
Dat leidde een tijdje geleden hiertoe...
Zij: Mamie, als ik 12 ben, krijg ik dan een GSM...?
Ikke: Nee (ogendraaiend-met-een-inwendig-Homer-Simpson-Duuuuuh)
Zij: Als ik 11 ben dan, of 10...?
Ikke: ...
Nee hoor, ze was twee-en-een-half toen ze in een pashokje weigerde om een door mij uitgekozen broek aan te trekken wegens 'niet mooi'. Ze hield van roze, ondertussen is dat paars, van schmink en haarbandjes. En bovenal houd ze van ACCESSOIRES...
In mijn tijd krgen we al een een oude sakosj van ons ma om mee te spelen. Tegenwoordig zien ze het nét iets groter...
Dat leidde een tijdje geleden hiertoe...
Zij: Mamie, als ik 12 ben, krijg ik dan een GSM...?
Ikke: Nee (ogendraaiend-met-een-inwendig-Homer-Simpson-Duuuuuh)
Zij: Als ik 11 ben dan, of 10...?
Ikke: ...
woensdag 12 november 2008
Wist u het al...?
Weetjes, daar gaat deze over...
En ik kreeg dit van haar... zoooo blij dat ze terug (en) gelukkig is trouwens!
Ik sluit me trouwens aan bij haar commentaar over de spelregels (dit wordt een kettingstokje...) en...
1. Bij haar eerste 'weetje'. Ik had het er al eerder over en het is sedertdien nog steeds niet gebeterd... Op dansles moet ik tegenwoordig naar 'de bar' (rechts) of naar 'de muur' (links) draaien en staat iedereen regelmatig te grinniken omdat ik weer es de verkeerde kant opzwaai als we iets nieuws leren...
2. Ik kan het niet verdragen als mensen (ook ik) etiketjes uit hun kleren hebben hangen. Ooit bijna een draai rond mijn oren gehad van een man die ik even van mijn frustratie af wou helpen (jawel) door te proberen zijn trui-etiketje terug in zijn kraag te proppen terwijl ik hem passeerde in een treintunnel. Ik vermoed dat zijn reactie te wijten was ah feit dat hij me niet had zien komen... ;-)
3. Ik heb een enorme spaar-bijhoud-ik wil het-drang bij alles wat papier is of van papier gemaakt is. Of het nu over schrijfblokken, enveloppes, cadeaupapier, boeken of knutselkarton is, ik moet me altijd inhouden...
4. Ik nogal paranoia ben, over veel dingen, maar vooral over mensen en mijn relatie tot hun en hun bedoeling tegenover mij. Het is meestal zelfs niet leuk meer, maar ik geraak er moeilijk vanaf. Het is een erfenis uit mijn verleden en ik probeer eraan te werken.
5. U kent van die mensen die makkelijk schrikken, ik ben hen allemaal plus 1... Ooit tot tranen toe geschrokken in mijn eigen huis van mijn eigen vriend die uit onze eigen badkamer kwam terwijl ik daar min of meer zelfs recht voor stond en ook wist dat hij daarbinnen was. Een slecht geweten hoor ik u denken... Het is nu eenmaal zo...
6. Ik graag mijn huis opgeruimd hou, het is niet overdreven netjes of spik en span maar ik probeer de rommel te beperken. Het frustrerende hieraan is het feit dat ik hier niet alleen woon en anderen het anders zien. Waardoor ik het meestal vanalles opruim wat zij rondgestrooid hebben. En misschien is het feit dat ik hen dat dan zeg maar het de volgende keer weer van datte is, nog net iets erger. FIN
En wie het wil, mag het gaan halen. Bij bovengenoemde,in veelvouden van zes...
En ik kreeg dit van haar... zoooo blij dat ze terug (en) gelukkig is trouwens!
Ik sluit me trouwens aan bij haar commentaar over de spelregels (dit wordt een kettingstokje...) en...
1. Bij haar eerste 'weetje'. Ik had het er al eerder over en het is sedertdien nog steeds niet gebeterd... Op dansles moet ik tegenwoordig naar 'de bar' (rechts) of naar 'de muur' (links) draaien en staat iedereen regelmatig te grinniken omdat ik weer es de verkeerde kant opzwaai als we iets nieuws leren...
2. Ik kan het niet verdragen als mensen (ook ik) etiketjes uit hun kleren hebben hangen. Ooit bijna een draai rond mijn oren gehad van een man die ik even van mijn frustratie af wou helpen (jawel) door te proberen zijn trui-etiketje terug in zijn kraag te proppen terwijl ik hem passeerde in een treintunnel. Ik vermoed dat zijn reactie te wijten was ah feit dat hij me niet had zien komen... ;-)
3. Ik heb een enorme spaar-bijhoud-ik wil het-drang bij alles wat papier is of van papier gemaakt is. Of het nu over schrijfblokken, enveloppes, cadeaupapier, boeken of knutselkarton is, ik moet me altijd inhouden...
4. Ik nogal paranoia ben, over veel dingen, maar vooral over mensen en mijn relatie tot hun en hun bedoeling tegenover mij. Het is meestal zelfs niet leuk meer, maar ik geraak er moeilijk vanaf. Het is een erfenis uit mijn verleden en ik probeer eraan te werken.
5. U kent van die mensen die makkelijk schrikken, ik ben hen allemaal plus 1... Ooit tot tranen toe geschrokken in mijn eigen huis van mijn eigen vriend die uit onze eigen badkamer kwam terwijl ik daar min of meer zelfs recht voor stond en ook wist dat hij daarbinnen was. Een slecht geweten hoor ik u denken... Het is nu eenmaal zo...
6. Ik graag mijn huis opgeruimd hou, het is niet overdreven netjes of spik en span maar ik probeer de rommel te beperken. Het frustrerende hieraan is het feit dat ik hier niet alleen woon en anderen het anders zien. Waardoor ik het meestal vanalles opruim wat zij rondgestrooid hebben. En misschien is het feit dat ik hen dat dan zeg maar het de volgende keer weer van datte is, nog net iets erger. FIN
En wie het wil, mag het gaan halen. Bij bovengenoemde,in veelvouden van zes...
maandag 3 november 2008
Shop till we drop
Winkelen!
Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Ik kan perfect winkelen voor mijn dochters, voor mijn vriend, heck, ik zou zelfs voor een paar fijne vrienden probleemloos een outfit bijeen zoeken die ik hen zonder twijfel zou overhandigen!
Ik winkel echter niet graag voor mezelf...
Ofwel weet ik wat ik wil en vind ik het niet (vind maar es de foto uit je hoofd in een winkelrek...) ofwel weet ik niet wat ik wil en vind ik ook niets...
Laatst met een mij zeer dierbare dierbare toch nog es een winkelmiddag georganiseerd. Ik hou op zo'n momenten namelijk van mensen met een Mening. Uitgesproken. Eerlijk. Het,ja-je-gat-is-dik-in-die-rok-type... Ik hou zowiezo al niet van grijs...
Ik heb namelijk een Gelegenheid waarnaar ik Uitkijk (oké, meerdere, maar deze mag nu even ih spotlight...)
Mijn mama en papa zijn op 16november nl. 40 jaar hiep hiep getrouwd en hebben besloten dat te vieren met familie, vrienden, dierbaren en kennissen.
Vergeef mij de zonde maar ik vond dat ik als dochterlief daarvoor wel es een nieuwe outfit kan gebruiken...
Op pad dus!
En mezelf en vooral mijn questgenote een plezier gedaan... NIETS in gedachten, enkel dat ik een kleed of rok wou, geen broek maar verder geen speciale wensen...
En wij vonden niet minder dan 2outfits, zomaar, binnen het anderhalf uur en in 2winkels, van dezelfde keten...
Af met een beetje Veritas-hulp en de blikken en niet-blozende commentaren van mijn compagnette waardoor ik van deze outfits méér dan een jaartje vrolijkheid zal hebben!!
Merci miss, trouwens!
Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Ik kan perfect winkelen voor mijn dochters, voor mijn vriend, heck, ik zou zelfs voor een paar fijne vrienden probleemloos een outfit bijeen zoeken die ik hen zonder twijfel zou overhandigen!
Ik winkel echter niet graag voor mezelf...
Ofwel weet ik wat ik wil en vind ik het niet (vind maar es de foto uit je hoofd in een winkelrek...) ofwel weet ik niet wat ik wil en vind ik ook niets...
Laatst met een mij zeer dierbare dierbare toch nog es een winkelmiddag georganiseerd. Ik hou op zo'n momenten namelijk van mensen met een Mening. Uitgesproken. Eerlijk. Het,ja-je-gat-is-dik-in-die-rok-type... Ik hou zowiezo al niet van grijs...
Ik heb namelijk een Gelegenheid waarnaar ik Uitkijk (oké, meerdere, maar deze mag nu even ih spotlight...)
Mijn mama en papa zijn op 16november nl. 40 jaar hiep hiep getrouwd en hebben besloten dat te vieren met familie, vrienden, dierbaren en kennissen.
Vergeef mij de zonde maar ik vond dat ik als dochterlief daarvoor wel es een nieuwe outfit kan gebruiken...
Op pad dus!
En mezelf en vooral mijn questgenote een plezier gedaan... NIETS in gedachten, enkel dat ik een kleed of rok wou, geen broek maar verder geen speciale wensen...
En wij vonden niet minder dan 2outfits, zomaar, binnen het anderhalf uur en in 2winkels, van dezelfde keten...
Af met een beetje Veritas-hulp en de blikken en niet-blozende commentaren van mijn compagnette waardoor ik van deze outfits méér dan een jaartje vrolijkheid zal hebben!!
Merci miss, trouwens!
Moeders!!!!!
Ik heb een mooie nieuwe jas. Hm, t'is eerder mantel. Ik het moment dat ik hem zag was ook het moment dat ik ervan hield. Me ingehouden tot na de herfstvakantie om hem aan te doen. Uit gewoonte; omdat toen we klein waren onze jasdraaggewoontes gelijk liepen met de schoolvakanties:
September tot ad herfstvakantie: enkel trui of lichte jas...
Herfstvakantie tot ad krokus: winterjas
Krokus tot pasen: lichte jas
Pasen tot het jaareinde: lichte jas of trui...
En ja, toen waren er nog seizoenen, meer dan de grijze-pap-met-zonnestralen die ons nu het hele jaar door teisterd...
Enfin,ik dwaal af...
Zondag dus netjes naar mama en papa, mét nieuwe jas.
Zij: wat een chique jas, ge zijt precies een madam.
Ik: Ik ben geen madam, ik kon een nieuwe jas gebruiken, hij komt lang, da's fijn bij het winterwandelen...
Zij: Ge gaat toch die nu toch sparen zeker...!
Ik: Nee, ik heb hem gekocht om aan te doen.
Zij: Maar laat dat toch nog wat hangen, tot volgend jaar; ge hebt toch nog een jas. Da's toch goed genoeg om te gaan werken, da's toch maar om in de auto te zitten en daar te smijten als ge toekomt. IK zou hem toch sparen. Maar allé, ge doet ervan dat ge wilt...
Ik: zucht-knabbel-op-mijn-antwoord-en-zwijg
Mijn jas is zondagavond terug op de kapstok gegaan, en nu hangt hij in de kast. En al een chance dat we er volgend weekend es op uitgaan want anders had moeder idd heel haar goesting gekregen, en bleef hij hangen tot volgend jaar...
Moeders!
September tot ad herfstvakantie: enkel trui of lichte jas...
Herfstvakantie tot ad krokus: winterjas
Krokus tot pasen: lichte jas
Pasen tot het jaareinde: lichte jas of trui...
En ja, toen waren er nog seizoenen, meer dan de grijze-pap-met-zonnestralen die ons nu het hele jaar door teisterd...
Enfin,ik dwaal af...
Zondag dus netjes naar mama en papa, mét nieuwe jas.
Zij: wat een chique jas, ge zijt precies een madam.
Ik: Ik ben geen madam, ik kon een nieuwe jas gebruiken, hij komt lang, da's fijn bij het winterwandelen...
Zij: Ge gaat toch die nu toch sparen zeker...!
Ik: Nee, ik heb hem gekocht om aan te doen.
Zij: Maar laat dat toch nog wat hangen, tot volgend jaar; ge hebt toch nog een jas. Da's toch goed genoeg om te gaan werken, da's toch maar om in de auto te zitten en daar te smijten als ge toekomt. IK zou hem toch sparen. Maar allé, ge doet ervan dat ge wilt...
Ik: zucht-knabbel-op-mijn-antwoord-en-zwijg
Mijn jas is zondagavond terug op de kapstok gegaan, en nu hangt hij in de kast. En al een chance dat we er volgend weekend es op uitgaan want anders had moeder idd heel haar goesting gekregen, en bleef hij hangen tot volgend jaar...
Moeders!
Chrysant-moment
Het Allerheiligenweekend is verre van mijn favoriete weekend. Het is meestal een donkere druilerige koude dag en ik hou er niet van. Net als velen met mij waarschijnlijk.
Dit keer wel voor het eerst opgemerkt hoe mooi een kerkhof dan is. Kleurenpracht, gedempte gesprekken en een vreemde intimiteit omdat iedereen weet waarom iedereen daar is.
In ere houden...
Dit keer wel voor het eerst opgemerkt hoe mooi een kerkhof dan is. Kleurenpracht, gedempte gesprekken en een vreemde intimiteit omdat iedereen weet waarom iedereen daar is.
In ere houden...
Abonneren op:
Posts (Atom)