Iets meer dan 5 jaar geleden werd onze afdeling ineens overspoeld door IT-mensen die aanpassingen aan onze pc's kwamen doen. En daar zag ik hem voor het eerst.
'Love at first sight' hoor ik u denken?
Doordat we in een groot bedrijf werkten en elk op een andere afdeling duurde het even voor ik wist wie hij was en duurde het 6maand eer ik nog es contact met hem had...
Mijn chef was niet op haar bureau en ik nam plichtsgetrouw haar telefoon over. Hij was het...
Op mijn vraag of hij zou terugbellen of of hij wou dat ik hem een beetje entertainde koos hij voor optie 2...
Na een fijn telefoongesprek waarin ik subtiel vroeg naar zijn burgerlijke staat, woongelegenheid en hobbies mijn stoute schoenen aangetrokken en hem een mail gestuurd.
Ik weet niet meer precies wat erin stond maar het kwam erop neer dat dat als hij het gesprek es wou verderzetten zonder telefoon ertussen hij maar es iets moest laten weten.
Geheel vrijblijvend...
Twintig minuten later stond hij ineens aan ons bureau. Maar in plaats van bij mijn collega te staan; die hij toch wou spreken; stond hij aan mijn kant. Zijn best ah doen om mij te betrekken in het gesprek en vertrokken na me een plagende tik op het hoofd te hebben gegeven met zijn papieren.
Nog geen kwartier later kreeg ik een mailtje terug, dat hij dat wel zag zitten, blijkbaar was ik door de 'keuring' geraakt... ;-)
Afgesproken om datzelfde weekend naar de cinema te gaan...
Nog vlug outfit-geshopt en ik zag het wel zitten.
Mijn grootste uitdaging moest wel nog komen. Vriendlief is namelijk niet de natuurlijke vader van Z, zij was toen bijna 4 en wij waren een twee-eenheid.
Ik wou m'n kans niet verpesten door zoiets direct op mail te zetten maar ik vond toch ook niet dat ik het langer mocht verzwijgen dan nodig. Het was dan ook geen mededeling in de trant van 'ik heb 6tenen aan mijn linkervoet'...
Naast een kinderfilm-affiche postgevat, hem gewezen op de uitgang aan zowel z'n recht-en zijn linkerkant en dan maar mijn 'nieuws' verteld.
Gelukkig zag hij dat wel zitten, we waren dan ook geen 16meer...
Mooie fim gezien, ik kan me helaas niet meer herinneren welke en daarna nog iets gaan drinken.
Tegen het einde van de avond was het min of meer al koekenbak en da's in't kort dus hte relaas van ons 'nu'.
Schoon hé...
donderdag 27 november 2008
Jubilee
Ik had het al uitgebreid over het 40-jaar getrouwd zijn van mijn ouders.
Eigenlijk hadden ook Vriendlief en ik dit jaar een bijzonder jaar.
5jaar samen! Ergens in juni, het einde van juni, geen preciezere datum gekend. Dat hebben we ons trouwens pas later gerealiseerd...
In 5 jaar is er veel gebeurd.
We waren eerst gewoon 'samen'... Daarna gingen we samen een huis huren, dat duurde ook een jaar. Daarna hebben we samen een huis gekocht. En toen we daar ongeveer anderhalf jaar woonden kwam onze R. Die word binnenkort trouwens 2 (weer feest).
En het volgende postje is het relaas van het prille begin...
Eigenlijk hadden ook Vriendlief en ik dit jaar een bijzonder jaar.
5jaar samen! Ergens in juni, het einde van juni, geen preciezere datum gekend. Dat hebben we ons trouwens pas later gerealiseerd...
In 5 jaar is er veel gebeurd.
We waren eerst gewoon 'samen'... Daarna gingen we samen een huis huren, dat duurde ook een jaar. Daarna hebben we samen een huis gekocht. En toen we daar ongeveer anderhalf jaar woonden kwam onze R. Die word binnenkort trouwens 2 (weer feest).
En het volgende postje is het relaas van het prille begin...
Kon je me maar zien!
Is een van de 'bib-geleende' boeken van het moment.
Ik had het meegenomen als 'reserve' en door al het voetbal deze week effectief beginnen lezen.
Ik nam het mee omdat het zo'n vrolijke kaft had, en omdat je met de titel echt alle kanten uitkon.
Wat ik niet gedacht had was dat het echt over een 'onzichtbare vriend'zou gaan, zo-een die al onzer kinderen wel in of andere vorm hebben.
Een prachtig-tot-tranen-toe-boek! AANRADER!
Ik had het meegenomen als 'reserve' en door al het voetbal deze week effectief beginnen lezen.
Ik nam het mee omdat het zo'n vrolijke kaft had, en omdat je met de titel echt alle kanten uitkon.
Wat ik niet gedacht had was dat het echt over een 'onzichtbare vriend'zou gaan, zo-een die al onzer kinderen wel in of andere vorm hebben.
Een prachtig-tot-tranen-toe-boek! AANRADER!
maandag 24 november 2008
Ik hou van..
Sinterklaas
Eerlijk waar, elke jaar opnieuw vind ik het jammer dat ik niet meer 'klein' ben, niet meer de trap kan aflopen en chocolade, mandarijntjes, speelgoed, klaaskoeken en pick-nicken vinden zonder me veel vragen te stellen over waar ze vandaan komen maar gelukkig te zijn omdat Sinterklaas 'geweest is'...
Het is voor mij het enige feest wat nooit verpest werd door... en ik waak dat het blijft zoals ik het altijd beleefd heb. Overvloedig, warm, leuk, spannend en gezellig...
Elk jaar opnieuw probeer ik het beeld uit mijn hoofd op mijn eigen tafel uit te stallen voor mijn twee meiden. Z. was een dankbaar kind, ze ging ademloos mee in het hele verhaal. En vreemd genoeg, doet ze dat nu ook nog steeds.
Dit weekend liet ik haar haar 'schoen zetten', dat mag, want de Sint komt bijna, en dat deed ze, met verve, zonder vragen te stellen, met wortel en vraag naar suikerklontjes.
Met haar 9zomers lijkt ze ervan te genieten haar bijna-23maand kleine zus kennis te laten maken met de Sint, en tegelijk kan zij lekker meeprofiteren, ik neem het haar niet kwalijk, ik deed net hetzelfde met mijn kleine broertje, toen ik eigenlijk al wist waar de Sint en zijn cadeautjes écht vandaan kwamen...
Ze was dankbaar voor de chocolade, de mandarijntjes en de chocolade munten. Kleine zus was nog niet onder de indruk maar hielp wel dapper alles verzamelen. Ze is echt nog te klein om het te snappen maar de Sint heeft dit jaar toch al een leuk cadeautje voor haar gekocht.
En ik geniet nog steeds mee, van het sint-zijn en van de chocolade...
Eerlijk waar, elke jaar opnieuw vind ik het jammer dat ik niet meer 'klein' ben, niet meer de trap kan aflopen en chocolade, mandarijntjes, speelgoed, klaaskoeken en pick-nicken vinden zonder me veel vragen te stellen over waar ze vandaan komen maar gelukkig te zijn omdat Sinterklaas 'geweest is'...
Het is voor mij het enige feest wat nooit verpest werd door... en ik waak dat het blijft zoals ik het altijd beleefd heb. Overvloedig, warm, leuk, spannend en gezellig...
Elk jaar opnieuw probeer ik het beeld uit mijn hoofd op mijn eigen tafel uit te stallen voor mijn twee meiden. Z. was een dankbaar kind, ze ging ademloos mee in het hele verhaal. En vreemd genoeg, doet ze dat nu ook nog steeds.
Dit weekend liet ik haar haar 'schoen zetten', dat mag, want de Sint komt bijna, en dat deed ze, met verve, zonder vragen te stellen, met wortel en vraag naar suikerklontjes.
Met haar 9zomers lijkt ze ervan te genieten haar bijna-23maand kleine zus kennis te laten maken met de Sint, en tegelijk kan zij lekker meeprofiteren, ik neem het haar niet kwalijk, ik deed net hetzelfde met mijn kleine broertje, toen ik eigenlijk al wist waar de Sint en zijn cadeautjes écht vandaan kwamen...
Ze was dankbaar voor de chocolade, de mandarijntjes en de chocolade munten. Kleine zus was nog niet onder de indruk maar hielp wel dapper alles verzamelen. Ze is echt nog te klein om het te snappen maar de Sint heeft dit jaar toch al een leuk cadeautje voor haar gekocht.
En ik geniet nog steeds mee, van het sint-zijn en van de chocolade...
Sun, snow and...
Swimming pools...
Afgelopen week, was het Vlaamse Zwemweek.
Persoonlijk kunt u mij geen plezier doen met een zwem-uitje. Oké, ik hou net als iedereen van aan een zwembad liggen op vakantie maar het weinige ploeteren tussen het lezen door kan je toch bezwaarlijk 'zwemmen' noemen.
Hmhm, ik heb het over de gewone zwembaden, waar het bij het binnenkomen te warm is, je je schoenen onbewaakt én op eigen risico moet achterlaten VOOR de LIJN, de uitkleedhokjes te klein zijn, het water te nat, de douches achteraf te koud, de aankleedhokjes te klein zijn en het bij het buitenkomen te koud is, u kent ze wel...
In het zwembad waar wij soms gaan is er op het einde van die zwemweek, zwemmarathon. U kent het ook, 20minuten als gek en om het meest baantjes trekken met een groepje van 10. Dochterlief was er natuurlijk in geslaagd om bij die gelukkige 10te zijn, gekozen uit 150potentiële zwemmers bij haar op de speelplaats, haar school deed namelijk ook met een groepje mee...
En eigenlijk, realiseer ik me nu, moet ik het fijn vinden dat ze wil sporten,in team, en zich wil inzetten, voor een groep.
Dus ga ik de klachten over de natte water en het lange wachten niet spuien...
Ze heeft dat weer goed gedaan!
Afgelopen week, was het Vlaamse Zwemweek.
Persoonlijk kunt u mij geen plezier doen met een zwem-uitje. Oké, ik hou net als iedereen van aan een zwembad liggen op vakantie maar het weinige ploeteren tussen het lezen door kan je toch bezwaarlijk 'zwemmen' noemen.
Hmhm, ik heb het over de gewone zwembaden, waar het bij het binnenkomen te warm is, je je schoenen onbewaakt én op eigen risico moet achterlaten VOOR de LIJN, de uitkleedhokjes te klein zijn, het water te nat, de douches achteraf te koud, de aankleedhokjes te klein zijn en het bij het buitenkomen te koud is, u kent ze wel...
In het zwembad waar wij soms gaan is er op het einde van die zwemweek, zwemmarathon. U kent het ook, 20minuten als gek en om het meest baantjes trekken met een groepje van 10. Dochterlief was er natuurlijk in geslaagd om bij die gelukkige 10te zijn, gekozen uit 150potentiële zwemmers bij haar op de speelplaats, haar school deed namelijk ook met een groepje mee...
En eigenlijk, realiseer ik me nu, moet ik het fijn vinden dat ze wil sporten,in team, en zich wil inzetten, voor een groep.
Dus ga ik de klachten over de natte water en het lange wachten niet spuien...
Ze heeft dat weer goed gedaan!
dinsdag 18 november 2008
40 jaar geleden...
Op 16 november van 1968, zijn mijn ouders getrouwd.
En dat zijn ze nog steeds, en ze vonden dat dat gevierd mocht worden...in Salons Orchidee te Ruien, om 11:30stipt.
Onze aanwezigheid werd natuurlijk bevestigd. En waar konden wij onze ouders een plezier mee doen.
Ik ben 'de middelste van drie', gelijk ze bij ons zeggen. Ik heb een 3jaar oudere zus en een 6jaar jongere broer. Ik zie hen niet zo vaak, omdat ik wat verder ben gaan wonen maar, ik zie ze graag. Ondanks de fundamentele mening- en karakterverschillen, wat waarschijnlijk grotendeels ligt aan mijn overschot aan meningen en karakter... Zelfkennis...
We besloten onze ouders een bon cadeau te doen van het vakantiedomein-aan-zee waar we altijd heengingen toen we 'klein' waren.
En mijn zus, wou foto's,niet zomaar foto's natuurlijk, maar foto's van ons.
Eerst vonden we het te vroeg om al een afspraak bij een fotograaf vast te leggen maar opeens moesten we een datum vinden die voldeed aan al onze wensen.
Zowel broer als zus werken op zaterdag. Zowel mijn zus als ik hebben een kindje wat in de namiddag nog slaapt, dus na heel wat over en weer gebel met elkaar en de fotograag hadden we een afspraak voor 'de zaterdag, een week voor het feest'.
We moesten dus gelijk kaders kiezen de fotograaf zou de mooiste foto eruit halen. Dat vond ik niet zo'n probleem aangezien die mens er wel meer van kent dan wij allemaal samen.
Wij op die bewuste dag allemaal daarheen. 3 koppels en 4kindjes, tussen 38 en 1... Bonte bende en krijg die maar es allemaal tegelijk met ogen open en tandpastaglimlach op de foto...
Daarna eentje van 'de drie' tesamen en natuurlijk een portret van de kleinste kindjes, die het poseren onderhand al wel gehad hadden en niets liever wilden dan weg weg weg.
Het volledige relaas van het feest ga ik u besparen maar het was een fijn weerzien met ooms en tantes, oude en nieuwere vrienden en kennissen van mijn ouders en zelfs een ex-schoolgenootje van mijn Z.
Het eten was lekker én overvloedig,net als de wijn, het lachen en het babbelen. We hebben gedanst en gedronken en iedereen heeft zich prima geamuseerd.
Pa en ma waren tevreden met het gekregen reisje, en met de foto's natuurlijk, die behalve voor Vriendlief (die ze had opgehaald) ook voor ons een fijne verrassing waren.
In elk geval ma en pa, als jullie ooit met een pc (willen) leren werken...
Bij deze, nog es gefeliciteerd én bedankt!!
En dat zijn ze nog steeds, en ze vonden dat dat gevierd mocht worden...in Salons Orchidee te Ruien, om 11:30stipt.
Onze aanwezigheid werd natuurlijk bevestigd. En waar konden wij onze ouders een plezier mee doen.
Ik ben 'de middelste van drie', gelijk ze bij ons zeggen. Ik heb een 3jaar oudere zus en een 6jaar jongere broer. Ik zie hen niet zo vaak, omdat ik wat verder ben gaan wonen maar, ik zie ze graag. Ondanks de fundamentele mening- en karakterverschillen, wat waarschijnlijk grotendeels ligt aan mijn overschot aan meningen en karakter... Zelfkennis...
We besloten onze ouders een bon cadeau te doen van het vakantiedomein-aan-zee waar we altijd heengingen toen we 'klein' waren.
En mijn zus, wou foto's,niet zomaar foto's natuurlijk, maar foto's van ons.
Eerst vonden we het te vroeg om al een afspraak bij een fotograaf vast te leggen maar opeens moesten we een datum vinden die voldeed aan al onze wensen.
Zowel broer als zus werken op zaterdag. Zowel mijn zus als ik hebben een kindje wat in de namiddag nog slaapt, dus na heel wat over en weer gebel met elkaar en de fotograag hadden we een afspraak voor 'de zaterdag, een week voor het feest'.
We moesten dus gelijk kaders kiezen de fotograaf zou de mooiste foto eruit halen. Dat vond ik niet zo'n probleem aangezien die mens er wel meer van kent dan wij allemaal samen.
Wij op die bewuste dag allemaal daarheen. 3 koppels en 4kindjes, tussen 38 en 1... Bonte bende en krijg die maar es allemaal tegelijk met ogen open en tandpastaglimlach op de foto...
Daarna eentje van 'de drie' tesamen en natuurlijk een portret van de kleinste kindjes, die het poseren onderhand al wel gehad hadden en niets liever wilden dan weg weg weg.
Het volledige relaas van het feest ga ik u besparen maar het was een fijn weerzien met ooms en tantes, oude en nieuwere vrienden en kennissen van mijn ouders en zelfs een ex-schoolgenootje van mijn Z.
Het eten was lekker én overvloedig,net als de wijn, het lachen en het babbelen. We hebben gedanst en gedronken en iedereen heeft zich prima geamuseerd.
Pa en ma waren tevreden met het gekregen reisje, en met de foto's natuurlijk, die behalve voor Vriendlief (die ze had opgehaald) ook voor ons een fijne verrassing waren.
In elk geval ma en pa, als jullie ooit met een pc (willen) leren werken...
Bij deze, nog es gefeliciteerd én bedankt!!
Lettertjes...
11oktober, bibliotheekverwen-allen-daarheen-dag.
Ikke ook dus...
Misschien ligt het ook ah seizoen.
Maar ik ben weer beginnen lezen. Wat in mijn geval wil zeggen dat ik weinig anders doe dan dat, als ik de kans heb. Dat hebben jullie misschien gemerkt aan de opvolging (of net niet) van mijn blogpostjes.
Momenteel een voorliefde voor 'boeken voor vrouwen', niet te verwarren met chicklit, wat ik persoonlijk meer onder de 'boeken over vrouwen' vind vallen.
Waar het ene het best vertaald kan worden naar een film-met-verplicht-hou uw zakdoek bij de hand-label is het andere alle variaties op Bridget Jones... van wie ik ben gaan houden, allé, van de film dan toch...
Misschien begon het tijdens 'De Franse tuinman', maar ergens ben ik gevallen voor romantische boeken, verhaalboeken over families, al dan niet scheefgeschotennietzocorrecte families...
De komende weken op het menu:
Love door Mark Johnson
Kon je me maar zien door Cecelia Ahern
en
Ware liefde door Lynn Austin
Dit weekend ging ik voor 'Bitch on top', wat ik wel een fijne titel vond, met hopen lagen.
Een variatie op 'The devils wears Prada', deze had als ondertitel De duivel leest nada...
Het gaat over een meisje dat boeken redigeert, en gaat werken bij een duivelse uitgeefster, die haar bedelft met verwijten en werk, tot op haar trouwdag toe, die...
En als jullie de rest willen weten vinden jullie deze onder de 'C' van Bridie Clark. Het is geen hoogvlieger, maar wel een leuk zondagnamiddagboek...
Lezen maar...
Ikke ook dus...
Misschien ligt het ook ah seizoen.
Maar ik ben weer beginnen lezen. Wat in mijn geval wil zeggen dat ik weinig anders doe dan dat, als ik de kans heb. Dat hebben jullie misschien gemerkt aan de opvolging (of net niet) van mijn blogpostjes.
Momenteel een voorliefde voor 'boeken voor vrouwen', niet te verwarren met chicklit, wat ik persoonlijk meer onder de 'boeken over vrouwen' vind vallen.
Waar het ene het best vertaald kan worden naar een film-met-verplicht-hou uw zakdoek bij de hand-label is het andere alle variaties op Bridget Jones... van wie ik ben gaan houden, allé, van de film dan toch...
Misschien begon het tijdens 'De Franse tuinman', maar ergens ben ik gevallen voor romantische boeken, verhaalboeken over families, al dan niet scheefgeschotennietzocorrecte families...
De komende weken op het menu:
Love door Mark Johnson
Kon je me maar zien door Cecelia Ahern
en
Ware liefde door Lynn Austin
Dit weekend ging ik voor 'Bitch on top', wat ik wel een fijne titel vond, met hopen lagen.
Een variatie op 'The devils wears Prada', deze had als ondertitel De duivel leest nada...
Het gaat over een meisje dat boeken redigeert, en gaat werken bij een duivelse uitgeefster, die haar bedelft met verwijten en werk, tot op haar trouwdag toe, die...
En als jullie de rest willen weten vinden jullie deze onder de 'C' van Bridie Clark. Het is geen hoogvlieger, maar wel een leuk zondagnamiddagboek...
Lezen maar...
Abonneren op:
Posts (Atom)