Alhoewel ik mezelf nooit oud genoeg zal voelen om dit zonder monkellachje uit te spreken heb ik toch een bedenking bij sommige gedragingen van onze ong. 16-jarige jongens en meisjes.
Eerst de meisjes.
Afgelopen vrijdag was ik heel vroeg al in de buurt van bushaltes waar onze studerende jongens en meisjes afstappen om nr school te gaan.
De jongens hadden veel te grote petten, te wijde broeken en kleurige boxershort, maar dat zijn we ondertussen al gewoon niet?
De meisjes hadden stilleto's, veel te smalle broeken, veel te veel plamuur op hun gezicht,maar wat ze ook hadden, en waar ik mij toch vragen bij stel, was een handtas!
Een échte handtas, zo eentje gelijk jij en in onze kast staan hebben om uit te halen wanneer we naar een trouw moeten. Naast hun rugzak met al hun schoolgerief in (veronderstel ik).
Allé, waarom is dat nu nodig? Ik snap het niet! Toen ik naar school ging had ik mijn rugzak, en dat was het, af en toe een turn-of zwemzak maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om een sakosj mee te gaan sleuren! Ik zou er trouwens thuis niet mee weggekomen zijn, letterlijk...
De jongens dan? Die hebben rare gedragingen in het uitgaansleven.
Een dikke week geleden waren we nog es in ons vroegere stam-café, op uitnodiging, privé-feestje als dank voor het geleverde werk op een plaatstelijk festival.
Het volk was een mengeling van alles van 17 tot 47 jaar.
En er was een live-band. Bij dergelijke gelegenheden moet je naar mij niet ver zoeken, ik ben het meisje dat voor de live-band staat te dansen.
Naar het toilet gaan was dit keer helaas een niet zo gemakkelijk opgave door de aanwezigheid van al onze jeugd! De jongens gaan tegenwoordig nl. uit mét hun rugzak.
Echt waar, zo van die kampeerrugzakken! En dan vraagt een mens zich af, wat zit daar toch in, hun k-way en regenbroek? Een tent, voor als ze niet thuisgeraken?
En dan zou het nog geen probleem zijn als ze die dingen gewoon aan de kant zouden zetten, maar nee hoor, ze houden ze gewoon op hun rug. Weg sta-plaats van iemand anders, weg doorgang naar het toilet...
De jeugd van tegenwoordig, dames en heren...
zondag 4 oktober 2009
maandag 28 september 2009
Het is stil
Omdat het heel druk is...
Het is druk op het werk en het is heel druk thuis.
Ik geraak eigenlijk moeilijk uit 'vakantie-modus' dit jaar,en nochtans heb ik mijn obligate september-griep-dag al gehad, dus mijn lichaam zit voor de rest wel mooi op tempo.
Extra uitleg? Mijn 'thuis'-werk, mijn kuis, de strijk, het stof afdoen, de ramen zemen,ik geraak er gewoon niet aan.
En dat kan ook aan de weekend liggen. Al sedert mei moeten we elke weekend ergens zijn of hebben we zelf gasten.
Op zich vind ik dat fantastisch meer het gebeurd meer en meer dat ik me dan een luie-zondag gun, ipv al een deel werk te doen en dat dat tijdens de week moet bekopen. De gewone taken geraken wel gedaan maar alle extra's en 2-wekelijkse taken blijven liggen.
En da's dan weer het resultaat omdat we, gewoon omdat we zo graag buitenkomen, onze eigen uitgevonden '1 activiteit per weekend'-regel met de voeten treden...
Alleen voor het werk is dat vervelend hoor, ik hou van die dagen.
Bijbabbelen met vrienden, laatst was er dansen bij een life-band, tipsy luisteren naar jeugdzondeverhalen van vriendlief en co. Met de kindjes op schok, pretparkplezier, dolfijnen en zeeleeuwen doen het altijd goed in de categorie 7 tot 77, jawel...
Dus ga ik niet klagen, maar schiet vooral het bloggen en het mailen erop in, maar we zijn er nog hoor, better then ever op sommige gebieden...
Het is druk op het werk en het is heel druk thuis.
Ik geraak eigenlijk moeilijk uit 'vakantie-modus' dit jaar,en nochtans heb ik mijn obligate september-griep-dag al gehad, dus mijn lichaam zit voor de rest wel mooi op tempo.
Extra uitleg? Mijn 'thuis'-werk, mijn kuis, de strijk, het stof afdoen, de ramen zemen,ik geraak er gewoon niet aan.
En dat kan ook aan de weekend liggen. Al sedert mei moeten we elke weekend ergens zijn of hebben we zelf gasten.
Op zich vind ik dat fantastisch meer het gebeurd meer en meer dat ik me dan een luie-zondag gun, ipv al een deel werk te doen en dat dat tijdens de week moet bekopen. De gewone taken geraken wel gedaan maar alle extra's en 2-wekelijkse taken blijven liggen.
En da's dan weer het resultaat omdat we, gewoon omdat we zo graag buitenkomen, onze eigen uitgevonden '1 activiteit per weekend'-regel met de voeten treden...
Alleen voor het werk is dat vervelend hoor, ik hou van die dagen.
Bijbabbelen met vrienden, laatst was er dansen bij een life-band, tipsy luisteren naar jeugdzondeverhalen van vriendlief en co. Met de kindjes op schok, pretparkplezier, dolfijnen en zeeleeuwen doen het altijd goed in de categorie 7 tot 77, jawel...
Dus ga ik niet klagen, maar schiet vooral het bloggen en het mailen erop in, maar we zijn er nog hoor, better then ever op sommige gebieden...
zondag 13 september 2009
Info
En heb ik u al verteld dat ik een grote aanhanger ben van het 'when the going gets though, the though get going' concept...???
I love to dance!
En we zijn weer begonnen!
De DVD van de vorige dansshow bekeken en eigenlijk hebben we dat zo slecht nog niet gedaan. Alle andere groepen stonden gemiddeld met 25 op een podium en dan valt dat niet op, dat er es eentje niet meer is, wij stonden daar maar met 4, en dan valt dat wel op, dat je blijft stilstaan, omdat je je (tekst) stapje niet meer weet, hihi...
Enfin, het ziet er eigenlijk wel redelijk uit, welbeschouwd. Ook zie je ons groeien, doorheen de show, de zenuwen die wat wegzijn en het vertrouwen dat wat groeit.
Ook onze dansleraar en lerares hebben besloten op de zumba-trein te springen. Dus nu zumba-en we als opwarming, en leren we nog gewoon dansjes, wat ik wel een leuke combinatie vind. Die zumba lessen op zich trekken mij dan wel niet aan. Ik ben geen salsa-adept en mijn heupen zijn niet meer zo spectaculair als ze geweest zijn. De contouren dan, vanbinnen is alles nog steeds in orde.
Ik hou ook wel van het showaspect, en daarvoor zit je bij onze dansles wel goed. Onze leraren zijn beiden grote fan van 'show' en zelfs bij de eerste les was het alweer van 'groep 1 dat', 'groep 2 dat', we zijn dus weer vertrokken! Voor nieuwe pluimen in ons gat!
De DVD van de vorige dansshow bekeken en eigenlijk hebben we dat zo slecht nog niet gedaan. Alle andere groepen stonden gemiddeld met 25 op een podium en dan valt dat niet op, dat er es eentje niet meer is, wij stonden daar maar met 4, en dan valt dat wel op, dat je blijft stilstaan, omdat je je (tekst) stapje niet meer weet, hihi...
Enfin, het ziet er eigenlijk wel redelijk uit, welbeschouwd. Ook zie je ons groeien, doorheen de show, de zenuwen die wat wegzijn en het vertrouwen dat wat groeit.
Ook onze dansleraar en lerares hebben besloten op de zumba-trein te springen. Dus nu zumba-en we als opwarming, en leren we nog gewoon dansjes, wat ik wel een leuke combinatie vind. Die zumba lessen op zich trekken mij dan wel niet aan. Ik ben geen salsa-adept en mijn heupen zijn niet meer zo spectaculair als ze geweest zijn. De contouren dan, vanbinnen is alles nog steeds in orde.
Ik hou ook wel van het showaspect, en daarvoor zit je bij onze dansles wel goed. Onze leraren zijn beiden grote fan van 'show' en zelfs bij de eerste les was het alweer van 'groep 1 dat', 'groep 2 dat', we zijn dus weer vertrokken! Voor nieuwe pluimen in ons gat!
donderdag 10 september 2009
maandag 7 september 2009
September II
We zijn weer gaan lopen, vanaf les 1...
Volgende week beginnen de danslessen opnieuw ...jeuj!
Volgende week beginnen de danslessen opnieuw ...jeuj!
September
Ik was er nog geraakt, met mijn vertellement, gewoon omdat het ferm aanpassen is, 'weer naar school', met 2 nu.
Ons R.? Naar ons R. heb ik moeten roepen, zodat ze toch nog eens ging zwaaien naar me, de juffrouw wandelde gewoon weg, achter meester Davy aan, haar nieuwe idool. Ik geef toe, ik ben ook redelijk gewonnen door zijn gewoon-zijn, maar toch.
Ze is er ook in geslaagd om een 'vermaning' te krijgen, op dag 1. Terwijl de merendeel van de peuters schoon rond mama en papa bleef, en een klein deel stond te bleiten, zat die van ons, samen met haar partner in crime van in de crèche al op de fietskes, helemaal aan de andere kant van de speelkoer, en dat mag niet hé, de fietskes, 's morgens... ;-)
Vanaf deze week dus al een nieuw schema, de jongedame gaat enkel nog op woensdag naar de crèche, gaat op maandag, dinsdag en donderdag fulltime naar school én daarna een uurtje naar de opvang (waar ook grote zus rondwaart, weliswaar in een andere groep) en kan op vrijdag desgewenst thuisblijven. Fabulous, isn't it...
Ons Z. zit bij meester Jacky, de meester die zij niet wou maar ik wel (1-0), pleister op de wonde is is dat haar prins op het witte paar ook bij haar in klas zit, en ze nu bellen naar mekaar over huiswerk, en mekaar begroeten met 'bonjour monsieur, comment ça va', en dan schakelen ze weer over naar het Nederlands, wegens een nog te beperkte kennis van de Franse taal...
Alles goed, ten huis Loggness dus!
Ons R.? Naar ons R. heb ik moeten roepen, zodat ze toch nog eens ging zwaaien naar me, de juffrouw wandelde gewoon weg, achter meester Davy aan, haar nieuwe idool. Ik geef toe, ik ben ook redelijk gewonnen door zijn gewoon-zijn, maar toch.
Ze is er ook in geslaagd om een 'vermaning' te krijgen, op dag 1. Terwijl de merendeel van de peuters schoon rond mama en papa bleef, en een klein deel stond te bleiten, zat die van ons, samen met haar partner in crime van in de crèche al op de fietskes, helemaal aan de andere kant van de speelkoer, en dat mag niet hé, de fietskes, 's morgens... ;-)
Vanaf deze week dus al een nieuw schema, de jongedame gaat enkel nog op woensdag naar de crèche, gaat op maandag, dinsdag en donderdag fulltime naar school én daarna een uurtje naar de opvang (waar ook grote zus rondwaart, weliswaar in een andere groep) en kan op vrijdag desgewenst thuisblijven. Fabulous, isn't it...
Ons Z. zit bij meester Jacky, de meester die zij niet wou maar ik wel (1-0), pleister op de wonde is is dat haar prins op het witte paar ook bij haar in klas zit, en ze nu bellen naar mekaar over huiswerk, en mekaar begroeten met 'bonjour monsieur, comment ça va', en dan schakelen ze weer over naar het Nederlands, wegens een nog te beperkte kennis van de Franse taal...
Alles goed, ten huis Loggness dus!
Abonneren op:
Posts (Atom)