U weet het al, mijn liefde voor letterjes in een welbepaalde volgorde, woorden in het algemeen...
Ik hou ook van woordenboeken, heb er momenteel geentje maar vind het enorm geestig om woorden op te zoeken en te bekijken wat Mr Van Dale van mijn spelling vindt en hoe hij er zelf over denkt.
Hét officiële Van Dale Woord van het Jaar 2010 is...:
gedoogregering
(minderheidsregering die voor besluitvorming op bepaalde beleidsterreinen gesteund wordt door een gedoogpartij, d.w.z. een partij die niet tot de regering behoort, maar een gedoogakkoord met de coalitiepartijen heeft gesloten, syn.: gedoogkabinet)
Beetje saai hé. Ik had persoonlijk voor 'omfloerst' gekozen, gewoon omdat zelfs de volgorde van de lettertjes al voor een deel de betekenis weergeeft, vind ik, persoonlijk...En omdat ik het een warm woord vind, als u dat kunt begrijpen...
Mijn woord van het jaar 2010 dus...
Hoera!
woensdag 29 december 2010
dinsdag 21 december 2010
Ons Z.
Het herfst-verlof rapport van ons Z. was niet echt schitterend te noemen.
Daarom werd collectief besloten door mezelf dat ik de huiswerkplanning voor de rest van het trimester zou maken. Soms werd me dat in dank afgenomen, even vaak was het een extra bron van frustratie voor een soms al (?) puberende (???) dochter die af en toe (iek) van de ene boze bui naar de andere lijkt te zeilen. Onze voorzichtige pogingen tot bijsturen (opvoeden?) ten spijt...
Enfin, vaak ging het goed, en slim dat ik weer ben, ik win gegarandeerd elke quiz voor -12-jarigen, gegarandeerd! Ik hielp bij frans, wiskunde, leerde dat zelfs de geschiedenis kan worden herschreven (de benaming van de tijden dan toch) in WERO (jaja) en kan weer als de beste werken met een atlas (niet dat ik dat verleerd was maar toch).
Enfin, we zagen de resutaten gestaag verbeteren, met af en toe nog es een uitschieter (in de verkeerde richting, maar toch).
Er moest best wel veel geleerd worden (vond ik), maar gelukkig werden de meeste opdrachten schoon op tijd doorgegeven. Enfin, dit weekend was het dan zover, GEEN HUISWERK, aankondiging dat de proefwerken gedaan zijn en dat enkel nog knutselen, de mis, de zangles enzovoort volgen.
Gisteren ging ik mijn spruiten ophalen bij de opvang (waar ze door mijn verandering van werk nog maar minimaal hoeven te verblijven) en kwam het; 'ik heb mijn punten mee'. Allé, ik hield mijn hart vast. Degene die ze vanbuiten kon debiteren waren natuurlijk schitterend, dus ik vond dat een beetje verdachte. Gewoon, omdat ik een rotkarater heb...
Maar thuis, bij het bekijken van alle proefjes, bleek mijn vrees ongegrond. Geenenkele ramp meer te bespeuren, alles goed tot zeer goed. Een pak van mijn hart. Want voor mij is het de bevestiging dat ze het kan, gewoon, zonder er een wonderkind van maken of dat van haar te verwachten. En dat ze misschien gewoon wat positieve aandacht nodig had, wat begeleiding en hulp, grote les voor mij, die ik mezelf goed ga inprenten, naast al mijn andere heropgefriste vaardigheden...
En nu maar hopen dat dat rapportje zelf ook meevalt, want ik weet niet in hoeverre de slechtere punten van het herfstrapportje nog meetellen. Maar toch, ergens is ze voor mij alweer een bank vooruit geschoven. Want haar 'goed gedrag' leek samen met haar 'goede punten' achtergebleven bij haar vorige leeftijd. En misschien lag het ook allemaal wel een beetje aan mij en heb ik een heel schoon voornemen voor 2011. Voor mijn beide meisjes aangepaste aandacht... Wat peisde...?
Daarom werd collectief besloten door mezelf dat ik de huiswerkplanning voor de rest van het trimester zou maken. Soms werd me dat in dank afgenomen, even vaak was het een extra bron van frustratie voor een soms al (?) puberende (???) dochter die af en toe (iek) van de ene boze bui naar de andere lijkt te zeilen. Onze voorzichtige pogingen tot bijsturen (opvoeden?) ten spijt...
Enfin, vaak ging het goed, en slim dat ik weer ben, ik win gegarandeerd elke quiz voor -12-jarigen, gegarandeerd! Ik hielp bij frans, wiskunde, leerde dat zelfs de geschiedenis kan worden herschreven (de benaming van de tijden dan toch) in WERO (jaja) en kan weer als de beste werken met een atlas (niet dat ik dat verleerd was maar toch).
Enfin, we zagen de resutaten gestaag verbeteren, met af en toe nog es een uitschieter (in de verkeerde richting, maar toch).
Er moest best wel veel geleerd worden (vond ik), maar gelukkig werden de meeste opdrachten schoon op tijd doorgegeven. Enfin, dit weekend was het dan zover, GEEN HUISWERK, aankondiging dat de proefwerken gedaan zijn en dat enkel nog knutselen, de mis, de zangles enzovoort volgen.
Gisteren ging ik mijn spruiten ophalen bij de opvang (waar ze door mijn verandering van werk nog maar minimaal hoeven te verblijven) en kwam het; 'ik heb mijn punten mee'. Allé, ik hield mijn hart vast. Degene die ze vanbuiten kon debiteren waren natuurlijk schitterend, dus ik vond dat een beetje verdachte. Gewoon, omdat ik een rotkarater heb...
Maar thuis, bij het bekijken van alle proefjes, bleek mijn vrees ongegrond. Geenenkele ramp meer te bespeuren, alles goed tot zeer goed. Een pak van mijn hart. Want voor mij is het de bevestiging dat ze het kan, gewoon, zonder er een wonderkind van maken of dat van haar te verwachten. En dat ze misschien gewoon wat positieve aandacht nodig had, wat begeleiding en hulp, grote les voor mij, die ik mezelf goed ga inprenten, naast al mijn andere heropgefriste vaardigheden...
En nu maar hopen dat dat rapportje zelf ook meevalt, want ik weet niet in hoeverre de slechtere punten van het herfstrapportje nog meetellen. Maar toch, ergens is ze voor mij alweer een bank vooruit geschoven. Want haar 'goed gedrag' leek samen met haar 'goede punten' achtergebleven bij haar vorige leeftijd. En misschien lag het ook allemaal wel een beetje aan mij en heb ik een heel schoon voornemen voor 2011. Voor mijn beide meisjes aangepaste aandacht... Wat peisde...?
zondag 19 december 2010
Zaterdagavond, om een uur of 7
Moest ik bij mensen gaan zitten die mij zegden waar ik beter ging zitten en dan zelf twee stoelen verder gingen plaatsnemen om in het midden van 'den hoop' te kunnen zitten.
En een half uur later kwam er een 'waarom gaan de mannen daar niet samenzitten en de vrouwen hier'...
Pure waste of time and money!
En een half uur later kwam er een 'waarom gaan de mannen daar niet samenzitten en de vrouwen hier'...
Pure waste of time and money!
dinsdag 14 december 2010
maandag 13 december 2010
zondag 12 december 2010
No Doubt
Al iets meer dan twee maanden werk ik op Het Nieuwe Werk.
Na 'de overrompelingsperiode' kwam de 'wat heb ik nu gedaan periode', daarna kwam de 'AAAAAAAAAAAAAAAAAaa! periode'. Maar nu, is dat ook weer voorbij, en ben ik content.
En da's in tijden van... altijd geestig!
Na 'de overrompelingsperiode' kwam de 'wat heb ik nu gedaan periode', daarna kwam de 'AAAAAAAAAAAAAAAAAaa! periode'. Maar nu, is dat ook weer voorbij, en ben ik content.
En da's in tijden van... altijd geestig!
woensdag 8 december 2010
t'Is gebeurd!
Onze kerstboom staat er en alles is gedecoreerd!
Allé, de te decoreren kant van het huis! De boom zorgvuldig aangekleed met de hulp van ons R. wat resulteert in een boom met opvallend veel kerstballen aan de onderste takken but who cares!
Wij vinden het schoon en hij mag zo blijven!
Vrolijk...
Allé, de te decoreren kant van het huis! De boom zorgvuldig aangekleed met de hulp van ons R. wat resulteert in een boom met opvallend veel kerstballen aan de onderste takken but who cares!
Wij vinden het schoon en hij mag zo blijven!
Vrolijk...
maandag 6 december 2010
Green Pink Yellow
Een Belg, een Duitser en een Fransman gaan solliciteren. De personeelschef wil uiteraard hun kennis van het Engels testen en vraagt hen een zin te maken waarin de woorden yellow, pink en green voorkomen.
When I wake up in the morning I eat a yellow banana and a green pepper and in the evening I watch the Pink Panther, zegt de Belg.
Daarna waagt de Duitser een poging : When I wake up in the morning I see the yellow sun, the green grass and I think to myself: I hope it will be a pink day.
Vol zelfvertrouwen begint de Fransman aan zijn zin : I wake up in ze morningk, I hear ze Phone : “Green, green,….” I pink up ze phone and I say : “Yellow”.
When I wake up in the morning I eat a yellow banana and a green pepper and in the evening I watch the Pink Panther, zegt de Belg.
Daarna waagt de Duitser een poging : When I wake up in the morning I see the yellow sun, the green grass and I think to myself: I hope it will be a pink day.
Vol zelfvertrouwen begint de Fransman aan zijn zin : I wake up in ze morningk, I hear ze Phone : “Green, green,….” I pink up ze phone and I say : “Yellow”.
vrijdag 3 december 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)