Psychologische dan...
Op de vooravond van mijn dertigste verjaardag mijn 'niet voor 1mei met blote benen op stap' gewoon overboord gegooid.
Sedert gisteren, in rok, zonder kousen, zaaaaaaaaaaaaalig!
Het wordt een spannend jaar!
dinsdag 27 april 2010
dinsdag 6 april 2010
Soms hé!
Soms ga je na een werkdag een beetje nerveus de baan op.
Omdat je afhankelijk bent van de GPS om je kinderen terug te vinden.
Soms kom je na een werkdag thuis met kinderen en vind je geen eten in de frigo. Wat ambetant is, omdat je zelf niet kan koken.
Soms heb je dan de ballen om initiatief te nemen, het oudste kind naar de buren te sturen om hen de appelmoesbokaal te laten opendraaien, zet je ondertussen de patatten op en draai je het verkeerde vuur aan en moet je het vlees terug uit de pan vissen om een groter exemplaar vuil te maken...
Soms krijg je dan vriendlief ad telefoon met de melding dat hij wat later zal zijn wegens de file, maar dat dat geen probleem is, want dat de pasta die op het menu staat snel klaar zal zijn...
Soms ben je zo in de war door heel die feestdag van maandag dat het je veel te laat invalt dat de kleine R. op woensdag zwemles heeft op sportkamp. En terwijl je de badpak-en-handdoekzak bijeenzoekt en samenstelt valt het je in dat het morgen echt woensdag is, gelijk in Vriendlief-is-jarig-woensdag.
Soms moet je dan es je kinderen achterlaten omdat het véél te lang zal duren om die in de auto te zetten en haast je je naar de boekenwinkel. Waar je een tweedekeuskaartje mee moet nemen omdat alle schone weg zijn en ze subtiel laten weten dat het sluitingstijd is, door de deur toe te doen en de sleutel om te draaien...
Soms koop je dan een stukje jeugdsentiment, zomaar... Niels Holgersson ligt te wachten tot mijn volgende leesavond...
En dan wil je je aankopen betalen. En dan vind je je betaalkaart niet, en moet je alles omkeren op de toonbank, geef je je portemonnee af aan de winkelbediende, zodat zij ook es kan kijken, en vinden we dat grappig... Aangezien ik me al vrolijk staan maken had ik voor Vriendlief z'n verjaardag voor mij een boek 'gekocht' had...Gelukkig heb ik een 'back-up' en kon ik toch alles meenemen...
En dan is Vriendlief ondertussen thuis en moet je uitleggen waarom je in de boekwinkel was, waarom ik niet beter op mijn spullen let, waarom je niet geluisterd had naar zijn menu-uitleg van de vorige dag én moet je proberen zelf te verkopen dat hij eigenlijk trots op je moet zijn, je moet bewonderen om je zin voor initiatief, je ondernemendheid, je wil om uitdagingen aan te gaan, nieuwe dingen te proberen en de patatten niet te laten aanbranden!
En dan zie je dat de lichtje van het antwoordapparaat staat de knipperen. En dat de bankbediende van de ING deze ochtend om 11u een berichtje heeft ingesproken, dat ik mijn betaalkaart mag gaan afhalen, die daar bezorgd was, door de postbode...
Soms hé!!!!!!!!!!
Omdat je afhankelijk bent van de GPS om je kinderen terug te vinden.
Soms kom je na een werkdag thuis met kinderen en vind je geen eten in de frigo. Wat ambetant is, omdat je zelf niet kan koken.
Soms heb je dan de ballen om initiatief te nemen, het oudste kind naar de buren te sturen om hen de appelmoesbokaal te laten opendraaien, zet je ondertussen de patatten op en draai je het verkeerde vuur aan en moet je het vlees terug uit de pan vissen om een groter exemplaar vuil te maken...
Soms krijg je dan vriendlief ad telefoon met de melding dat hij wat later zal zijn wegens de file, maar dat dat geen probleem is, want dat de pasta die op het menu staat snel klaar zal zijn...
Soms ben je zo in de war door heel die feestdag van maandag dat het je veel te laat invalt dat de kleine R. op woensdag zwemles heeft op sportkamp. En terwijl je de badpak-en-handdoekzak bijeenzoekt en samenstelt valt het je in dat het morgen echt woensdag is, gelijk in Vriendlief-is-jarig-woensdag.
Soms moet je dan es je kinderen achterlaten omdat het véél te lang zal duren om die in de auto te zetten en haast je je naar de boekenwinkel. Waar je een tweedekeuskaartje mee moet nemen omdat alle schone weg zijn en ze subtiel laten weten dat het sluitingstijd is, door de deur toe te doen en de sleutel om te draaien...
Soms koop je dan een stukje jeugdsentiment, zomaar... Niels Holgersson ligt te wachten tot mijn volgende leesavond...
En dan wil je je aankopen betalen. En dan vind je je betaalkaart niet, en moet je alles omkeren op de toonbank, geef je je portemonnee af aan de winkelbediende, zodat zij ook es kan kijken, en vinden we dat grappig... Aangezien ik me al vrolijk staan maken had ik voor Vriendlief z'n verjaardag voor mij een boek 'gekocht' had...Gelukkig heb ik een 'back-up' en kon ik toch alles meenemen...
En dan is Vriendlief ondertussen thuis en moet je uitleggen waarom je in de boekwinkel was, waarom ik niet beter op mijn spullen let, waarom je niet geluisterd had naar zijn menu-uitleg van de vorige dag én moet je proberen zelf te verkopen dat hij eigenlijk trots op je moet zijn, je moet bewonderen om je zin voor initiatief, je ondernemendheid, je wil om uitdagingen aan te gaan, nieuwe dingen te proberen en de patatten niet te laten aanbranden!
En dan zie je dat de lichtje van het antwoordapparaat staat de knipperen. En dat de bankbediende van de ING deze ochtend om 11u een berichtje heeft ingesproken, dat ik mijn betaalkaart mag gaan afhalen, die daar bezorgd was, door de postbode...
Soms hé!!!!!!!!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)