maandag 31 augustus 2009

1 september

Ik heb stress.

Nu,misschien geen stress, maar ik ben wel nerveus. Heb deze nacht al niet kunnen slapen, wat zal het straks worden. 100000 rampscenario's, zorgen in de trant van 'iemand gaat haar waterflesje toch wel openen', 'iemand gaat haar brooddoos toch wel openen', 'zal ze wel genoeg boterhammen meehebben', 'zal ze alles wel snappen'.

Over Z. maak ik me geen zorgen,zij zit in klas bij haar vriendje, 2 keer OK dus. Wel voor de eerste keer bij een meester, met een strenge reputatie, maar het zal haar deugd doen, denk ik. Ik hoop dat het meevalt. Ons R. gaat ook naar een meester, hij mag het hebben, 11 meisjes en 2 jongens. En ik denk niet dat die al gaan genieten van al die 'vrouwelijke aandacht'.

Ik hou u op de hoogte!
Eerst moet dit gewoon achter de rug zijn!

woensdag 26 augustus 2009

Efkes

...geen goesting omdat

- ik op ons plaatselijk festival een shift van 8u in de vip-tent heb gedraaid
- daarna toch nog de energie vond om mee te gaan springen
- we om 4u in ons bed lagen en er om 7uur weer uitmoesten
- omdat ik de maandagavond alles moest opruimen van het weekend
- we dan om half 11 in ons bed lagen en ik niet kon slapen
- een bbq met vrienden hadden die langer uitliep dan gedacht, 't was supertof, daarmee...
- ik schoolstress heb, zoals elk jaar, help mij

Gewoon efkes niet.

woensdag 19 augustus 2009

Kinderen en activiteiten

Ons Z. danst en gaat naar de VKSJ.

Er is een afspraak. 2 (twee) naschoolse activiteiten.
Tot vorig jaar was er dansen (net als ik) en VKSJ, chiro voor alleen meisjes, voor mensen die het niet kennen.

Ruimschoots voldoende, en ik dacht dat ze dat zo ging houden.

Tot haar vriendje roet in het eten gooide... Het ventje volleybalt (of volleybald?), en ze mocht mee, al twee keer, naar een 'vriendjestoernooi' (= ronselmiddag).

En dat vond ze tof, en geestig, en ze kon dat goed...

En dan begon het ineens. 'Ik wil volleyballen'.

Ok, in het begin negeerde ik dat, maar ze bleef maar aanhouden. Ik dacht namelijk dat ze wel zou ophouden als ik er niet op inging, zoals kleine meisjes denken dat jij hén niet kan zien als ze hun handen voor hun ogen houden...
Maar het bleef duren.

Vandaag is ze voor het eerst een echte les gaan meevolgen. Niet met mijn goesting maar allé. Feit is dat ze moet ophouden met dansen.
Dansen is op een weekavond, en vksj is de zaterdag. Volleybal is op én een weekavond én de zaterdag. Dus heeft ze moeten kiezen... VKSJ opgeven wou ze niet, dus is het dansen gesneuveld.
Misschien stoort mij dat meer dan het feit dat ze wil volleyballen. Ik hou enorm van dansen...

Enfin, het is dus fantastisch meegevallen, het regende complimentjes en mevrouw wil gewoon ingeschreven worden.

Wat wil zeggen dat onze zaterdagen nu zullen bestaan uit 'opletten dat Z. overal op tijd geraakt'.

Kinderen!

woensdag 12 augustus 2009

Sporty-spice

Al 3 dagen fietsen Trijn en ik naar het werk!

We werden al voorbijgestoken door jonge mensen, door oude mensen, door gemiddeldeleeftijd mensen, maar we zijn er telkens geraakt!


We doen dat héééééééééééééééééél goed!

woensdag 5 augustus 2009

Ex-Verlof

Al drie dagen terug ah werk na drie weken verlof en zelfs vandaag voelde nog aan als maandag...

Aangezien het morgen al de laatste werkdag van deze week is is het dringend tijd dat het 'werkgevoel' terugkomt.
Misschien komt het door de zon?
Of omdat de avonden lang zijn, nog niet moe door het uitrusten in het verlof?
Misschien doordat Z. op verlof is en ons R. om half acht al dromenland opzoekt.

Of misschien gewoon omdat ik heel hard ah uitkijken ben naar het lange weekend. Met hoog bezoek op vrijdagavond, een feestje op zaterdag en een babyborrel op zondag.

Allemaal misschien!

zaterdag 1 augustus 2009

Wij vierden...

Onze verjaardag. Mijn Z. en ik.

Z. wordt 10.
Ze heeft een hele geschiedenis, die ze zelf nog niet weet, en waarvan ik van plan ben het nog een tijdje zo te houden. Voor haar bestwil en mijn gemoedsrust. Alleen ik mag schrappen wat niet past...

En op dagen als deze, met alle aandacht gefixeerd vraag ik me af of hij nog aan ons denkt, en of hij plannen heeft, om ons te zoeken. En of ik ooit zal kunnen stoppen met over m'n schouder te kijken. Want dat doe ik, onbewust. Bij elke onnozele beslissing is er een klein deeltje dat de risico's overweegt. Dat rekening houdt met het feit dat hij nog ergens rondloopt. En ons niet vergeten is, want dat weet ik wel zeker.

Soms zou het handig zijn om deeltjes uit het verleden gewoon uit te kunnen wissen, voor echt.

Geadopteerd!

Dit boek werd vandaag geadopteerd,door mijn grote zus!

Hopelijk word het daar wél met liefde gelezen!